" Άγνωστο Πρόσωπο" της Κάτιας

ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ, ΕΣΤΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΗΜΙΣΥ
μπορεί απο το ευρώ να μη φύγαμε, φεύγουμε όμως απο τη Eurovision

Να θυμηθούμε εκείνο το παλαιότατο τραγουδάκι που λέει:
<<Πούν τα χρόνια εκείνα,πουν τα χρόνια εκείνα τα παλιά>>

Μεγαλεία τότε και πάσης Ελλάδας να μην πώ και πάσης Ευρώπης.
Να κατακτούμε το πρώτο βραβείο με το άσμα που μας <<ζωγραφίζει>> τέλεια, τραγουδισμένο απο την καλλίφωνη και εξίσου καλλίπυγο, (με ωραία μπούτια, δηλαδή) ΄Ελενα Παπαρίζου.
Ε ναι!! πως να το κάνουμε είμασταν το <<Number one>>.
Και να η χλιδή και να τα πλούτη στην διοργάνωση που ακολούθησε και που φυσικά έγινε στην Αθήνα.
Αλλά και λίγα χρόνια πιο πριν, στην Πόλη όπου είχε σταλεί ο Σάκης (ένας είναι ο Σάκης) να τραγουδήσει,σχίζοντας ακόμα και το πουκάμισο του επί σκηνής και μάλιστα όχι μόνος αλλά με συνοδεία μεγάλης ομάδας υποστηρικτών του, ο ένας από τους οποίους είχε τόσο αεράτα και με τόση χάρη, ριγμένη μια πασμίνα πάνω του,κατά την επίσκεψη τους στον Πατριάρχη.Γιατί άν δεν τη φορούσε στην εκκλησιά, τότε πού;
Αξέχαστες εποχές που στην παρούσα φτώχια μας μοιάζουν  με παραμύθια από τις <<Μία και χίλιες νύχτες>>.
Ενώ τώρα;
Μόνος μισοευχαριστημένος ο Αλέκος Αλαβάνος, που μπορεί να μη φύγαμε από το ευρώ, όπως με τόσο πάθος επιμένει ότι πρέπει να κάνουμε, φεύγουμε τουλάχιστον από την EUROVISION, που τό πρώτο μισό της λέγεται επίσης ευρώ.
Ευτυχώς που δεν είμαστε μόνοι, οι <<φευγάτοι>> αφού κάναμε το Τρίο-Loosers, με τη Πορτογαλία και τη Κύπρο.
Δεν απελπίζομαι όμως. Όχι καθόλου μάλιστα.Γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα, μόλις βρούμε το πετρέλαιο στις γεωτρήσεις μας, θα γίνουμε και πάλι και χωρίς τραγούδι αυτή τη φορά το <<Number One>> παγκοσμίως.