Αναμνήσεις από την Κορέα και τους ανθρώπους της.
Διαβάζοντας σήμερα για την εκλογή της. κ. Πάρκ στις πρόσφατες νοτιοκορεάτικες εκλογές, θυμήθηκα με νοσταλγία το ομολογώ, μια επίσκεψη στο Μπουσάν τη δεύτερη σε πληθυσμό (4.5000.000 κατοικοι) πόλη της Ν.Κορέας που είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο λιμάνι της Ασίας αλλά επίσης το πέμπτο παγκοσμίως σε δύναμη ναύλων και ναυπηγήσεων τάνκερ και μεγάλου τοννάζ πλοίων.
Ηταν μια μέρα που χιόνιζε και πάνω στο βουνό, όπου βρισκόταν το μεγαλύτερο και αρχαιότερο βουδιστικό μοναστήρι, καταφτάσαμε κυριολεκτικά παγωμένοι, όλοι μας.
Οι βουδιστές μοναχοί, ξυπόλητοι και φορώντας μόνο κάτι ελαφρά ανοιχτά σανδάλια μας υποδέχθηκαν χαμογελαστοί, ειλικρινά ευγενείς, μας πρόσφεραν μια κούπα από καφτό αχνιστό και μυρωδάτο πράσινο τσάι και μας προσκάλεσαν να καθίσουμε κάτω στο γρανιτένιο πάτωμα της μεγάλης αίθουσας υποδοχής
Και τότε νιώσαμε όλοι μια θαυμάσια έκπληξη, καθώς το πάτωμα ήταν ζεστό και με ένα μαγικό θαρρείς τρόπο, μας θέρμανε αμέσως ως το κεφάλι μας.Έξω το χιόνι έπεφτε σε πάλευκες αφράτες νιφάδες όπως το βλέπαμε από τα παράθυρα, τα οποία με απορία θυμάμαι, ότι επιβεβαίωσα,σαν άπιστος Θωμάς ότι δεν είχαν τζάμια, αλλά δεν ξέρω πώς δεν άφηναν τον παγωμένο αέρα να μπεί στην αίθουσα.
Πόσο διαφορετικοί πολιτισμοί από τους δικούς μας, αλλά και πόσο τεράστιος ο σεβασμός και ο θαυμασμός τους για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό κάτι που φαινόταν σε κάθε λέξη του καλωσορίσματος που μας έκαναν , όπως τουλάχιστον το μετέφραζε ο διερμηνέας μας, που ήταν(αν το πιστεύετε) απόφοιτος του Αριστοτελείου πανεπιστημίου.
Η συνέχεια στο αυριανό σημείωμα.
Διαβάζοντας σήμερα για την εκλογή της. κ. Πάρκ στις πρόσφατες νοτιοκορεάτικες εκλογές, θυμήθηκα με νοσταλγία το ομολογώ, μια επίσκεψη στο Μπουσάν τη δεύτερη σε πληθυσμό (4.5000.000 κατοικοι) πόλη της Ν.Κορέας που είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο λιμάνι της Ασίας αλλά επίσης το πέμπτο παγκοσμίως σε δύναμη ναύλων και ναυπηγήσεων τάνκερ και μεγάλου τοννάζ πλοίων.
Ηταν μια μέρα που χιόνιζε και πάνω στο βουνό, όπου βρισκόταν το μεγαλύτερο και αρχαιότερο βουδιστικό μοναστήρι, καταφτάσαμε κυριολεκτικά παγωμένοι, όλοι μας.
Οι βουδιστές μοναχοί, ξυπόλητοι και φορώντας μόνο κάτι ελαφρά ανοιχτά σανδάλια μας υποδέχθηκαν χαμογελαστοί, ειλικρινά ευγενείς, μας πρόσφεραν μια κούπα από καφτό αχνιστό και μυρωδάτο πράσινο τσάι και μας προσκάλεσαν να καθίσουμε κάτω στο γρανιτένιο πάτωμα της μεγάλης αίθουσας υποδοχής
Και τότε νιώσαμε όλοι μια θαυμάσια έκπληξη, καθώς το πάτωμα ήταν ζεστό και με ένα μαγικό θαρρείς τρόπο, μας θέρμανε αμέσως ως το κεφάλι μας.Έξω το χιόνι έπεφτε σε πάλευκες αφράτες νιφάδες όπως το βλέπαμε από τα παράθυρα, τα οποία με απορία θυμάμαι, ότι επιβεβαίωσα,σαν άπιστος Θωμάς ότι δεν είχαν τζάμια, αλλά δεν ξέρω πώς δεν άφηναν τον παγωμένο αέρα να μπεί στην αίθουσα.
Πόσο διαφορετικοί πολιτισμοί από τους δικούς μας, αλλά και πόσο τεράστιος ο σεβασμός και ο θαυμασμός τους για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό κάτι που φαινόταν σε κάθε λέξη του καλωσορίσματος που μας έκαναν , όπως τουλάχιστον το μετέφραζε ο διερμηνέας μας, που ήταν(αν το πιστεύετε) απόφοιτος του Αριστοτελείου πανεπιστημίου.
Η συνέχεια στο αυριανό σημείωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου