Σέρο ο αγαπημένος μου
Μου θύμισε η φίλη Αλέκα Γωγούση, σήμερα τον Σέρο Αμπραχαμιάν, και θα γράψω κάποιες ατάκες από το σπινθηροβόλο πνεύμα του σε  κάποιες στιγμές που πέρασα μαζί 
του. 
Ηταν καλοκαίρι και είπαμε να πάμε στο SUN BEACH  των Τσαλουχίδη για μπάνιο και τού λέω με τρόπο ότι θα πάρω και παιδιά μαζί.
Ταυτόχρονα λέω στα παιδιά ότι θα έρθει μαζί μας ο Σέρο, που τον ήξεραν, και στον οποίο τους τονίζω ότι αρέσουν πολύ τα  φανταχτερά περίεργα ρούχα.
Πάμε κάτω από το σπίτι του και περιμένουμε αλλά Σέρο πουθενά. Σε μια στιγμή βλέπω στην κάτω γωνία του δρόμου ένα αγοράκι ντυμένο με άσπρα αθλητικά Ηταν ο Σέρο, στον οποίο λέω <<βρε δεν σε γνώρισα έτσι που ντύθηκες>>
Γυρίζει και με κατακεραυνώνει με το βλέμμα του και μου λέει
<<χαζό είσαι χρυσό μου, αφού μου είπες ότι θα έχουμε και παιδάκια μαζί, τι περίμενες να έρθω με λαμέ και μποά με φτερά??>>
Ανεπανάληπτος Σέρο, που πάντα θυμάμαι ότι όταν κάποτε του είπα. <<Σέρο μου τι ωραία που θα ήταν να είμασταν και πάλι 18 αλλά με το μυαλό και τις εμπειρίες που έχουμε τώρα>> μου απάντησε πολύ σοφά.
<<Μα τότε δεν θα ήμασταν φυσιολογικοί άνθρωποι αγάπη μου αλλά τέρατα>>