Τα θαύματα της φύσης.Οι πιο χαριτωμένες  <δίχρωμες> δ'ίδυμες του πλανήτη.
Τις λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή που είδα τη φωτογραφία τους, όπου αγκαλιασμένες τρυφερά οι δύο δίδυμες αδελφούλες, κοιτούν με χαρά τον κόσμο και το μέλλον .

Ακόμα πιο ευτυχισμένος, από μένα, ο Αφροαμερικανός πατέρας τους, όταν του τις παρουσίασαν αμέσως μετά τη γέννα και τον ρώτησαν πώς αισθάνεται, απάντησε:< Χαίρομαι που και τα  δύο κορίτσια μου έχουν τα πιό όμορφα μάτια του κόσμου>
Η δε ξανθιά και γαλανομάτα λευκή  μητέρα τους, αρνούμενη
να παρατηρήσει το οτιδήποτε αξιοπερίεργο στα δίδυμα παιδιά  της, δήλωσε, ότι οι δύο κόρες τους αποτελούν τη προσωποποίηση του μέλλοντος.
Ίσως να έχει και δίκιο.
Εγώ (αν και δεν με ρώτησε κανένας για τη γνώμη μου,) χαίρομαι με  παιδική αθώα αδελφική τρυφερότητα ανάμεσα τους, και τη χαρά που κάνει τα ματάκια τους μαύρα και γαλάζια να αστράφτουν από ευτυχία.

Σήμερα είναι η ημέρα των σχολίων σε περίεργα γεγονότα.

Τη γνωστή ταμπέλα την έχουμε δεί όλοι μας και ακόμα και αν δεν υπάρχει άγριος σκύλος η ταμπέλα μας προειδοποιεί,
<Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει>

Ταμπέλα που να γράφει
<Προσοχή ο σκύλος πυροβολεί>

Ούτε είχαμε δεί ούτε είχαμε ακούσει να λοιπόν που ήρθε ο καιρός  να ακούσουμε.
Συνέβει στην Αμερική (που αλλού;) και η ιστορία έχει ως εξής. Αμερικανός οπλοφορών, πετάει ξένοιαστα (δυστυχώς για αυτόν) το όπλο του, στό πάτωμα του πίσω καθίσματος του αυτοκινήτου του, όπου έχει μεγαλοπρεπώς εγκατασταθεί ήρεμος και σχεδόν μισοκοιμισμένος, ο τεράστιος σκύλος του.
Να που έρχεται όμως ένα πολύ απότομο και ξαφνικό φρενάρισμα, ο σκύλος πετιέται πάνω, πέφτει από το κάθισμα, πατάει κατά τύχη στο όπλο, ακριβώς πάνω στη σκανδάλη του, και ......................πυροβολεί το αφεντικό του, στη γάμπα.

Ηθικόν επιμύθιον: Αποφασίστε τι από τα δύο θέλετε ως αξεσουάρ, στο πίσω μέρος του αμαξιού σας. Σκύλο ή όπλο;
Γιατί αν επιμένετε να έχετε και τα δύο μαζί, τότε βάλτε καλού-κακού και την προαναφερόμενη πινακίδα,
<Προσοχή ο σκύλος πυροβολεί>.



 

 


Όταν το επίσημο
γαλλικό πρωτόκολο αλλάζει και αντί της κλασσικής προσφώνησης
της  <Πρώτης  κυρίας>, έχουμε
πλέον, τη <Πρώτη σύντροφο>.

Που έχει γίνει γνωστή όχι μόνο για τις δημοσιογραφικές της επιτυχίες αλλά και για την σφοδρότατη εναντίωση της (γράφε ζήλεια) για τη προκάτοχό της στον ίδιο τίτλο, Σεγκολέν Ρουγιάλ.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα ακόμα από τα πολλά βιβλία, που αναφέρονται σε αυτή τη σύγκρουση της Τριαρβελέρ, με τη προηγούμενη σύντροφο του προέδρου, με την οποία μάλιστα, εκείνος όχι μόνο έζησε 30 χρόνια μαζί  της, αλλά απέκτησαν και 4 παιδιά.
Στο βιβλίο αυτό  παρουσιάζεται με τα πιό σκοτεινά χρώματα η νυν <Πρώτη σύντροφος> όντως πρώτη, αφού είναι η πρώτη φορά, που επίσημα κατοικεί στο Πρεδρικό μέγαρο στα Ηλύσια Πεδία, μαζί με τον πρόεδρο, κυρία που δεν είναι παντρεμένη μαζί του.
Αν έχει πάρει μαζί της και τα δικά της τρία παιδιά, από τους δύο προηγούμενους γάμους της το βιβλίο δεν το διευκρινίζει, αλλά αυτό δεν νομίζω να έχει την ελαχίστη σημασία.
Αυτό που έχει σημασία και μάλιστα μεγίστη, είναι ότι στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, η <δεύτερη> πήρε φανερά με ενυπόγραφα άρθρα και ρεπορτάζ, το μέρος του πολιτικού αντιπάλου της <πρώτης> δημιουργώντας μεγάλο πονοκέφαλο, στο γραφείο τύπου του Προέδρου.
Να μην πώ και εγώ όπως η μαμά μου <έλα τώρα, τέτοια συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες......> προτιμώ να πώ αυτά< συμβαίνουν εις Παρισίους>.
 

Η ορκομωσία της πρώτης γυναίκας- Προέδρου Δημοκρατίας, Πάρκ Γκεούν-χίε, στη Νότια Κορέα

<<Δεν έχω παιδιά, δεν έχω δική μου οικογένεια, άρα δεν έχω λόγο να διορίζω, δικούς μου συγγενείς, ούτε να κλέψω για να τους αφήσω πλούτη.
Οικογένεια μου είναι ο λαός της Νότιας Κορέας και σ΄αυτόν υπόσχομαι ότι θα κάνω οικονομικό εκδημοκρατισμό...>>

Αυτά διακήρυξε στη προεκλογική της εκστρατεία η Πάρκ Γκέουν-Χίε, κόρη του πρώην δικτάτορα, της ίδιας χώρας, τον οποίο είδε να δολοφονείτε από τον αρχηγό της ασφαλείας του, μέσα στο προεδρικό μέγαρο που ζούσαν.
Λίγα χρόνια πιο πρίν την ίδια τύχη είχε και η μητέρα της , που δολοφονήθηκε και εκείνη μέσα στη προεδρική κατοικία, όταν η νύν πρόεδρος, ήταν  9 μόλις χρόνων.
Τη ζωή στο προεδρικό παλάτι την ξέρει καλά, αφού εκεί έζησε τα παιδικά της χρόνια, το τι θα πεί δικτατορία το ξέρει ακόμα καλύτερα και το επιβεβαιώνουν οι δολοφονίες και των δύο γονιών της μπροστά της.
Το άν θα μετατρέψει αυτά τη φριχτά παιδικά βιώματα από εφιάλτες προσωπικούς σε όραμα δικαιοσύνης, στην υπεραναπτυγμένη πατρίδα της, την οποία γνώρισα και θαύμασα σε  κάποια, (πάντα πρό κρίσης) ομαδική εκδρομή εκεί , απομένει να το δούμε.
Ας ευχηθούμε, ότι τα μαθήματα και παθήματα ζωής που βίωσε από παιδούλα, τώρα στα 61 της χρόνια, θα γίνουν οδηγός  της,για να πράξει το σωστό, και να μην εμπλακεί στη διαφθορά, όχι μόνο επειδή είναι ανύπαντρη και άτεκνη, αλλά επειδή  η διαφάνεια στο τρόπο διοίκησης της, θα πρέπει να είναι από δω και μπρός, ο μόνος τρόπος ζωής και σκέψης της.
Ίδωμεν.
Υ.Γ. Για τα κεφτεδάκια εκ Σουηδίας, που αποσύρθηκαν είχα σκοπό να γράψω σήμερα, γιατί θα τα είχα φάει και εγώ παλιότερα, χωρίς να προσέξω τότε μήπως χλιμίντριζαν καί αυτά, αλλά ευτυχώς ο κακός καιρός της προηγούμενης εβδομάδας, σταμάτησε την επίσκεψη μου και κατά συνέπεια το γεύμα μου στο χώρο τους.....
Σοφός ο λαός μας που λέει<<Μεγάλη μπουκιά, φάε, μεγάλη κουβέντα μη λές>> φτάνει βέβαια η μπουκιά να μήν είναι από αλογίσιο κιμά.
 

Αμάν βρέ Σίλβιο, τι τις έχεις κάνει τις γυναίκες και αποτρελλαίνονται μαζί σου, είτε υπέρ σου είτε εναντίον σου;
 
Τις εικόνες απείρου σουρεαλιστικού πάντως κάλλους, τις παρακολουθούμε σήμερα, στο διαδίκτυο, από νωρίς το απόγευμα και στα νέα το βράδυ.
Τέσσερις παρακαλώ, γυμνόστηθες και εντελώς έξαλλες  νέες γυναίκες, που είχαν γραμμένα πάνω και κάτω από τα ολόγυμνα αλλά στητά (ομολογουμένως) στήθη τους τίς λέξεις <<Basta Berlusconi>>, σύνθημα που δεν σταματούσαν να φωνάζουν ή μάλλον να ορύονται, μέχρι που τις έκλεισαν μετα από μεγάλη πάλη, σώμα με σώμα στα  αστυνομικά αυτοκίνητα, είναι και θα είναι αυτό που θα θυμόμαστε από τις ιταλικές βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2013.
Και όλα αυτό  το θεοπάλαβο σκηνικό, κάτω από δυνατό κρύο με τις παχιές νιφάδες του χιονιού, να πέφτουν ασταμάτητα.

Λυπούμαι αγαπητέ μου Σίλβιο, αλλά η έκφραση του προσώπου και των  χεριών σου που σημαίνει αν τη μεταφράζω καλά,<<Κι΄εγώ τι να κάνω;>> δεν πείθει καμία μας.

Και τώρα αναρωτιέμαι εγώ, τι να τις πρωτοενόχλησε για να σου εναντιωθούν με τέτοιο τρόπο και μάλιστα γυμνές μέσα στη παγωνιά;

Μιά υποψία μου περνά από το μυαλό και θα τη γράψω.

Φοβάμαι ότι είναι το κομοδινί πρός ακαζού χρώμα των μαλλιών σου.

Πρόταση, στις επόμενες εκλογές άλλαξε το χρώμα μήπως και ημερέψουν αυτές οι ημιάγριες καταστάσεις.

Φωτό από την επίσκεψη του Ομπάμα στη Ταιλάνδη, και το φλέρτ, ¨οπως γράφουν τα ξένα παρακτορεία με τη πρωθυπουργό Τζινγκλούκ Σιναουάτρα.

Χρυσέ μου, στο τέλος θα δείς τι σε περιμένει στην επιστροφή σου.
Βέβαια η Τζινγκλούκ, είναι όντως κουκλίτσα, αλλά η Χίλαρυ που ήταν μαζί σου, σε μια φωτό,των δύο τους,δείχνει ότι αν μπορούσε θα την ξεκοίλιαζε με τα μάτια της.(Γυνακεία αλληλεγγύη γαρ.)

Ετοιμάζοντας μια ομιλία  που θα κάνω στις 11 Μαρτίου με αφορμή την παγκόσμια γιορτή για την <<Ημέρα γυναίκας >> που έχει καθιερωθεί να τιμάται (στα λόγια βέβαια και μόνον) κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, έπεσα πάνω στη νέα πρωθυπουργό της Ταιλάνδης, την Τζινγκλούγκ Σινιουάτρα, που εκλέχτηκε το καλοκαίρι του 2011, και την οποία φλέρταρε αγρίως,ο πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως έγραφαν όλα ανεξαιρέτως τα διεθνή ΜΜΕ  (σύμφωνα με το Google) της περιόδου, που έγινε η επίσημη επίσκεψη Ομπάμα στην  Μπανγκόκ.
Και δεν ήταν μόνο τα ρεπορτάζ, έγινε ακόμα και ένα βιντεάκι, που  δείχνει τους δυό τους, ανάμεσα σε χιλιάδες καρδούλες και μετα να παρακολουθούν παρέα  ένα σώου με τρανσέξουάλ, που κυριολεκτικά είναι μισές γυναίκες και μισές άνδρες, αφού το πάνω μέρος του σώματος τους, όπως δείχνει το βιντέακι είναι προκλητικά γυναικείο και το κάτω κανονικότατα ανδρικό.

Ηθικόν επιμύθιον, όλοι οι άνθρωποι, μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, κόκκινοι και σ΄όλους τους χρωματικούς συνδιασμούς  αποχρώσεων στο δέρμα  τους, ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ και με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται σε όποιο μέρος της γής και άν ζούνε..
Είτε είναι  Πρόεδροι ή ηθοποιοί, ή ποδοσφαιριστές είτε είναι,πρωθυπουργίνες ή νοικοκυρές, ή τραγουδιάρες .
Τάδε έφη Κάτια.

Για δές όμως τί μούτρα έχει ή Μισέλ, όταν σε υποδέχεται κατά το γυρισμό σου, από το επίσημο ταξίδι και αποχαιρέτα τα γλυκοχαμόγελα που αντάλλασες. στην Ταϊλάνδη.

Όχι παίζουμε.....................................

Η φωτό από το ΕΘΝΟΣ δείχνει τη διάσωση της υπαλλήλου της Βουλής που αιωρείται στο κενό.

   Ότι η ελληνική Βουλή είναι μετέωρη πρό του πολιτικού κενού,που έχει δημιουργήσει,η ίδια και οι παρεπιδημούντες εν αυτή, είναι γνωστό τοις πάσι, αλλά να επιφυλάσσει και την ίδια τύχη για τις υπαλλήλους της, έ!!!!!! αυτό παραπάει, νομίζω.

Και μη μου πείτε ότι για όλα φταίνε οι φοβερές νεροποντές και βροχοκαταιγίδες.(Στο στύλ για όλα φταίνε οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες).
Εγώ λέω ότι μάλλον φταίει η κακή ίσως και ανύπαρκτη συντήρηση στο σαθρό ταβάνι της Βουλής.Ούτε και μπορώ να σκεφτώ, δε τι χάλια θα έχει το πάτωμα, στους χώρους  όπου συνωστίζονται καθημερινά, οι <<σωτήρες του έθνους>> μας.(Και εννοώ φυσικά τα καφενεία της Βουλής)
Φαντάσου, άν δεν συντηρούν το άτριον στο ταβάνι, που αν πέσει, στα δικά τους κεφάλια,θα πέσει, δίκην μετεωριτών στα Ουράλια όρη, πώς θέλετε, τότε να συντηρήσουν εμάς τον <<λαό τους>>;;;;;; 

Όσο για τους κατοίκους  του Αμαρουσίου-Χαλανδρίου, που κατέβασαν κανό, ναι!! ναι!!!κανό!! στο ποτάμι που πρίν ήταν δρόμος, για να μπορέσουν να πάνε απέναντι, θα τους θυμίσω το τραγουδάκι του Κηλαηδόνη, (σήμερα έχει τη τιμητική του) που΄έλεγε <<δυό-δυό, στη μπανιέρα δυό-δυό>>.
Αντικαταστήστε τη μπανιέρα με το κανό,και θα έχετε την σημερινή εικόνα.
Ερώτηση.
-Το κανό γιατί το είχε ο τόσο προβλεπτικός ιδιοκτήτης του, στο σπίτι του;;;;
Μέντιουμ που οραματίζεται τους επερχόμενους
 κατακλυσμούς, είναι;
Υπάρχουν βέβαια και οι δραματικές στιγμές, άλλά με ευχάριστο τέλος, όπως αυτή με τη σωτηρία της παγιδευμένης νέας κυρίας, στο αυτοκίνητο της.

Χίλια μπράβο στους σωτήρες της, ευτυχώς που η Ελλάδα θάναι πάντα πλούσια σε ανθρωπιά και φιλότιμους ανθρώπους.

Τα διαμάντια είναι οι καλύτερες φίλες κάθε κοριτσιού........ 
Το είχε τραγουδήσει  τόσο 
σαγηνευτικά η αξέχαστη Μαίριλυν Μονρόε, που από τότε έγινε, σλόγκαν, τίτλος ταινιών και καθημερινό πείραγμα.

Γι αυτό και εγώ παρακαλώ, τους έξαιρετικά έξυπνους ληστές(είδατε πως τους γλυκο-καλοπιάνω;) της απίθανης ληστεία των 5 λεπτών και των 356 εκατομυρίων αξίας διαμαντιών που έγινε πρόσφατα στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Βελγίου, να κάνουν κάτι και για μένα,κορίτσι είμαι και εγώ και πολύ θάθελα νάχω, μια  τέτοια<<φίλη>>κι΄ ας  είναι εκείνη, που θα έχει τα λιγότερα καράτια.
Εξάλλου, όπως διαβάζω στα θρίλερ που αγαπώ, προς το παρόν τουλάχιστον δεν θα μπορούν να τα εξαργυρώσουν, για να μην τους πιάσουν. Οπότε;

Άλλος για το Λασιθιστάν;

Νομίζω, ότι καταρχήν πρέπει να πάρουν τα εύσημα από όλη την Ελλάδα για τη πιο πρωτότυπη και έξυπνη διαμαρτυρία, που έχω δεί τα τελευταία χρόνια.

 

Μετά ας βγάλουμε όλοι και από ένα διαβατήριο της περιοχής μας, αφού , και στο πεδίο <<μας παίρνουν>> αλλά κυρίως στο πεδίο <<μας φέρνουν>>τα προβλήματα μας είναι κοινά

όπως και τα βογγητά απελπισίας , που καθημερινά βγάζουμε,μόλις και πάλι καθημερινά  λαμβάνουμε  τα ατέλειωτα ραβασάκια από την εφορία για να πληρώσουμε και να ξαναπληρώσουμε και να ξαναπληρώσουμε..... Όσο για την  αδυναμία ανταπόκρισης μας, στη συνεχή οικονομική αφαίμαξη ολόιδια η δική μας με τη δική τους..

Γι΄αυτό σας λέω πάμε..πάμε να φύγουμε από εδώ για τη νέα μας πατρίδα το Μακεδονιστάν.

Σίγουρα εκεί θα περάσουμε καλύτερα.

 

Εγώ τώρα ντρέπομαι τόσο πολύ, για οσα ανερυθρίαστα και ίσως χασκογελώντας, έγραψε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, στο
Twitter του, σήμερα ,για το που να βάλει το πτώμα του πατέρα του και μάλιστα διπλωμένο ένας  ψηφιακός συνομιλητής του, που ακόμα και η φωτογραφία μου ζάρωσε από τη ντροπή της.

Δεν έχω όρεξη να του γράψω τίποτα περισσότερο, απλά του λέω, ότι  δυστυχώς για τη Ν.Δ. με αυτά που έγραψε και με εκείνα που είπε ο Μέργος, σε λίγο όλες οι καταίσχυντες  συριζαίες δηλώσεις για τα Ίμια ή Καρντάκ όπως και για τη <Νόβα Μασεντόνια> η ΦΥΡΟΜ και τόσα άλλα, θα φαίνονται εντελώς ανώδυνα. Πρώτα να παραιτηθεί από το κόμμα με το οποίο κατέβηκε υποψήφιος και μετά να κάνει τις εμπρηστικές δηλώσεις του, ώστε να απηχούν καθαρά και μόνο τη προσωπική του οπτική και άποψη.        Αίσχος .

Nα πώ ότι δεν το έλεγα; Το αντίθετο μάλιστα, το έλεγα συχνά σε φίλους.....   <<Βρέ βάλτε μια φουστίτσα και αρχίστε τη δουλιά και τότε μόνον, θα δείτε τι πετυχαίνουν καθημερινά οι γυναίκες>>.

Να πώ, ότι με είχαν ακούσει οι <<Κoza  Mοstrα>>; το βρίσκω απίθανο αν και πολύ θα το ήθελα,γιατί έχουν και πολύ μόστρα, όπως βλέπετε και στο τέλος θα ακούσετε κιόλας, και στο βίντεο που παραθέτω.

 

Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν και τηλεπαθητικά φαινόμενα και νάτα μας, τώρα που οι προτροπές μου, υλοποιήθηκαν.

 

Οι χτεσινές νικητές της ελληνικής συμμετοχής στη Γιουροβίζιον, με το τραγούδι των οποίων συγκινήθηκα επειδή, εκτός που είναι, ρυθμικό και χαρούμενο,τα παιδιά (στόν όρο μπαίνει και ο Αγάθωνας) είναι και συντοπίτες μου, τα παιδιά, λοιπόν έβαλαν τις καρό φουστίτσες τους, δε δύο εκδοχές μάλιστα, και άρχισαν (όχι βέβαια τη δουλειά) αλλά τα μουσικά όργανα και τον χορό.

Λίγο διαφωνώ με το τίτλο του τραγουδιού, και αναρωτιέμαι αφού όλα τα άλλα δεν είναι free που λέμε στην ελληνική γλώσσα, γιατί να είναι τζάμπα το αλκοόλ;

Τέλος πάντων, εγώ μπαρότσαρκες δεν κάνω, άρα δεν γνωρίζω ούτε σε απόσταση τηλεσκοπίου, πώς διασκεδάζουν σ΄αυτές , οι μπαροπερπατούντες, γι΄αυτό και το ξεπερνώ το θέμα, σιωπηλά ή σχεδόν σιωπηλά..και όχι μόνο χειροκροτώ την αναφορά τους στην Εγνατία μας αλλά εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.

 

Να πω ότι δεν το χάρηκα θάναι ψέμματα.  Το καταχάρηκα.........

Γιατί όλα τα <<σκάνδαλα>>να θεωρούν οι εταίροι μας, στην Ευρωπαική Ένωση ότι τα κάνουμε μόνον οι Έλληνες ;

Ε!!!!!όχι πιά.
Τα κα'νουν και οι κατήγοροι μας. Δηλαδή, οι Γερμανο-ολλανδο-γαλλοπαραγωγοί κρέατος, που μας ξεπέρασαν, μάλιστα σε  θράσος και μπαγαποντιά.

Για να δούμε, θα τους αρέσει τώρα που τους σέρβιρισαν, λαζάνια με κιμά που χλιμιντρίζει;
Χωρίς να έχει μπεί, αυτή τη φορά,καθόλου, στη μέση το περίφημο ελληνικό δαιμόνιο.
Μάλιστα, φίλες και φίλοι.
Για μια φορά και για ένα σκάνδαλο τουλάχιστον είμαστε πάναγνοι σαν άγγελούδια.
Βέβαια...............................
Θαρρείς και ακούω από τώρα τα αυτιά μου να βουίζουν από τις δίκαιες (πρέπει να το παραδεχτώ) επιπλήξεις πολλών φίλων, που θα μου λένε ότι πρέπει να χαίρομαι, οταν θα έχουμε μια ελληνική επιτυχία και όχι οταν υπάρχει μια καραμπινάτη
 αλλοδαπή αποτυχία.

Σωστές οι παρατηρήσεις τους αλλά το ξαναλέω.
Εγώ το χάρηκα.

Μου θυμίζει, δε αυτή η αυθόρμητη ικανοποίηση μου, κάτι που άκουσα ή διάβασα δεν θυμάμαι,τώρα ακριβώς, σχετικά με ένα συμβάν, στο λεωφορείο.
Λέει μιά κυρία, εξαγριωμένη και με τσιριχτή φωνή στη διαπασών, των φωνητικών της χορδών:
<<Το δικό μου το παιδί, με δύο μάστερ, δεν έχει δουλειά και της γειτόνισας με ένα  πτυχιάκι, από ΤΕΙ, δουλεύει κιόλας.Είναι δίκαιο αυτό το πράγμα; Αν κάποιος έπρεπε να έχει δουλειά είναι ο γιός μου και όχι ο γιός αυτηνής>>

Ηθικόν επιμύθιον.
 Δεν είναι σημαντικό που ο γιός της είναι άνεργος, το σημαντικό ως επιθυμία, για την ίδια είναι και ο γιός της <<άλλης>> να είναι και εκείνος άνεργος.
Το ξέρω ...το ξέρω.. και εγώ το ίδιο έκανα., γράφοντας σήμερα για τον κιμά (βοδινό υποτίθεται) αλλά που στην πραγματικότητα δεν σταματά να χλιμιντρίζει, ακόμα και μέσα από το ψυγείο τους.

Αλλά το χάρηκα και όσο το έγραφα αλλά και τώρα που το ξαναδιαβάζω..
Από αύριο όμως δηλώνω με παρρησία ότι πλέον θα λειτουργώ ενάρετα και ακριβοδίκαια.
Ευελπιστώ τουλάχιστον.
 Εκτός αν.......................................

 Αμάρτησα για την πισίνα ή  μάλλον για τις πισίνες μου.

 

 

Πρίν αναφερθώ στις νεοελληνικές πισίνες, φτιαγμένες με τα κλεμμένα χρήματα από τις δημόσιες υπηρεσίες, θα σας γράψω μια δική μου, παράφραση του γνωστότατου τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη με τίτλο <<Τα πιό ωραία λαϊκά>>
Έχουμε και λέμε ή και τραγουδάμε, λοιπόν:

<<Τις πιό ωραίες μας, βουτιές εις τις πισίνες τις διπλές  τις είχαμε γνωρίσει, γαλάζιο πάτο και βαθύ, στην πισίνα τη διπλή, από την απάτη τη γνωστή,ίσως;  χωρίς επιστροφή.
Έλα μη κλαίς, μη κλαίς σε νοιάζομαι, μισθούς και συντάξεις μαζί σου μοιράζομαι>>(ως  ηλίθιος και νομοταγής Έλληνας φορολογούμενος, βεβαίως-βεβαίως.)

Βουίζουν εφημερίδες και διαδίκτυο για τη περιβόητη αλλά και διαβόητη τεράστια απάτη στο ΙΚΑ, όπου οι πέντε κυρίες που την διέπραξαν και βεβαίως το ομολόγησαν
εξακολουθούν να λαμβάνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, τους, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Απολύτως τίποτα.
Συν το τζάμπα φαγητό και η διαμονή στο κελί, ΣΥΝ και η πισίνα των φυλακών του Κορυδαλλού όλα μας παραπέμπουν σε μία αληθινά σουρεαλιστική εικόνα, της σύγχρονης Ελλάδας.
Τρελλλλαίνεσαι ή όχι;
Κλέψεις δεν κλέψεις το κράτος εξακολουθεί να σε πληρώνει.
Το ξαναγράφω,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ούτε κανένα παράπονο.

Εντάξει,να μην υπερβάλλω,γιατί ίσως τα μόνα που μένουν παραπονεμένα, γιατί δεν <<βλέπουν>> πλέον συχνά, τα αγαπημένα οπίσθια των αφεντικίνων τους, είναι τα θηριώδη τζίπ των 3.000 κυβικών,που είχαν αγορασθεί  με τα λεφτά της απάτης, και τα οποία όπως φαίνεται, πάνε σετάκι με τις πισίνες, μονές ή διπλές όπως δείχνει η φωτό από τη βίλα της μίας κατηγορουμένης.
Αν και οι φωτό, αποδεικνύουν ότι οι επαύλεις και των υπολοίπων  τεσσάρων, που ήταν στο <<κόλπο>>, είχαν ως απαραίτητο αξεσσουάρ,της διακόσμησης τους , δύο ή το λιγότερο μία τεράστια πισίνα.
Που είναι οι εποχές που η πτωχή πλήν τιμία ελληνική κοινωνία, γνώριζε ότι είτε θα είχες
<< Αμαρτήσει για το παιδί σου>> όπως πολλάκις είχε πράξει εν μέσω ποταμών δακρύων, η Μάρθα Βούρτση ή τουλάχιστον <<για τη φουκαριάρα τη μάνα σου>> σε στύλ  του τιμίου λαϊκού παλικαριού,όπως ο  Νίκος Ξανθόπουλος. 

 Τώρα πισίνα και πάσης Ελλάδας.
Φυσικά μόνο για τους καταχραστές, γιατί οι άλλοι όλοι,μάλλον για τα συσσίτια των εκκλησιών, μας βλέπω να τραβάμε και μάλιστα ολοταχώς........

Φωτό  από ένα κομμάτι που πέφτει, σπάζοντας όλα τα τζάμια του κτιρίου μπροστά του.

 <<Πέφτει-πέφτει ο ουρανός, και εγώ τρέχω βιαστικά να το πω του βασιλιά.....>> έλεγε η κότα στο παλιό παραμυθάκι.

Τι γίνεται όμως, όταν πέφτει στ΄αλήθεια ο ουρανός και αν όχι ολόκληρος, δηλαδή ντούπ και κάτω αλλά σε τεράστια πυρακτωμένα κομμάτια, στα κεφάλια τών άτυχων κατοίκων της Ρωσίας, στη περιοχή κοντά στα Ουράλια Όρη;

Κομμάτια μάλιστα που όπως έπεφταν, έκαναν μπουμπουνητό όσο δέκα κεραυνοί και αστραποβόλησαν όσο εκατό αστραπές.
Αυτοί  οι άτυχοι οι κάτοικοι, που ζούνε εκεί που να πάνε να το πούνε;
Βασιλιά δεν έχουν και ο Πούτιν είναι και μακριά.

Ευτυχώς που ο άλλος αστεροειδής (ή κάπως έτσι) που πέρασε σχεδόν ξυστά από τη Γή μας, δεν μας δημιούργησε τόσα
προβλήματα, γιατί έτσι και περνούσε και αυτός περισσότερο ξυστά, αυτή τη στιγμή, πιθανότατα, οι πιό πολλοί από μας θα ήμασταν <<ξυστά>> επιζώντες.

Είχα πεί ότι δεν θα έγραφα για τα<<15 λεπτά δημοσιότητας>>
 αλλά το πομπώδες ύφος, το περήφανο χαμόγελο και το βλέμμα, (καλά να πάθετε, εσείς που ως τώρα δεν μας εκτιμούσατε δεόντως) 
 του αστροφυσικού που μας εξηγούσε σε διεθνή αναμετάδοση, γιατί δεν πρέπει να ανησυχούμε για το πλησίασμα του δεύτερου,
 μετεωρίτη ή αστεροειδούς, μου έφεραν και πάλι στη μνήμη το παραπάνω , Γουορχώλλειο απόφθεγμα.
Εξάλλου το πρωτοείπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
<<Πολλοί το χρήμα εμίσησαν, τη δόξα ουδείς>>.

Ως μικρή παρηγοριά θα αναφέρω, στο φίλο λαό της Ρωσίας, ότι οσονούπω και στα δικά μας κεφαλάκια θα πέσουν ως άλλοι
πυρακτωμένοι μετεωρίτες, τα  250.000 ραβασάκια που μας έστειλε η εφορία, για να πληρώσουμε  και άλλα....και  άλλα
και άλλα ...και άλλλλα ακόμα λεφτά. 
Και το χειρότερο, αυτά  δεν θα περάσουν ξυστά από το σπίτι ή τη δουλειά μας, αλλά θα πετύχουν, ντουγρού τη καρδιά και το πορτοφόλι μας.

Κουράγιο φίλες και φίλοι, ευελπιστώ την επόμενη φορά, να πέσουν κομμάτια από αστεροειδή, πάνω στις εφορίες και στους  διατάζοντες αυτού του είδους τα φιρμάνια, για να δούνε πόσο καίνε, στο πετσί τους.

Υ.Γ.Ι'm sorry, που λέει και ο Κίτσος στη διαφήμιση, αλλά με τόσα τούρκικα σίριαλ, αρχίζω χωρίς να το θέλω να γράφω συνέχεια
 δικές τους λέξεις και εκφράσεις.


       

Φίλες και φίλοι, μεγάλη βραδιά για μένα σήμερα, αφού μπορώ και σας προσφέρω το πρώτο βίντεο, από το μπλόγκ μου και βέβαια διάλεξα, τον Τζέιμς Μπόντ, και την Adele  στο  Skyfall.

Νομίζω δε , (προσωπική μου γνώμη, βέβαια) ότι τούτος ο τελευταίος, μαζί με τον πρώτο τον περίφημο Σόν Κόννερυ, είναι οι καλύτεροι, γιατί έχουν και οι δύο κάτι στο look τους  και από τα <<κακά παιδιά>>. Rogue, που λένε στη γλώσσα τους.

Σε αντίθεση οι άλλοι δύο, Ρότζερ Μουρ και Πήρς Μπρόσναν, ήταν πολύ ζαχαρένιοι, πολύ όμορφοί (και το ήξεραν) και αφόρητα σφικτό- κοστουμαρισμένοι.
 

 Ζήτω -ζήτω ο Άγιος Βαλεντίνος.
O πιό χαρούμενος και κερδοφόρος  Άγιος έστω και άν στό ημερολόγιο των ορθοδόξων αγίων, αναφέρεται ως, όσιος Ουαλεντίνος , αντί για Βαλεντίνος.
                                    Σπουδαία τα λάχανα, λέγω εγώ.

Βρέ όπως θέλετε πέστε τον, εγώ τον χειροκροτώ θερμότατα, όχι μόνον λόγω των  επιτυχών στοχεύσεων του με τα βέλη του έρωτα,  στις νεανικές καρδιές  αλλά για τό ότι κατάφερε και έφερε νότα αισιοδοξίας και χαράς, με τα κόκκινα κυρίως μικροδωράκια, που στόλισαν όλα τα μαγαζιά σήμερα.

Όπου και να περπατούσα το πρωί, έβλεπα κόκκινα μπαλόνια, κόκκινες σατέν καρδιές, κόκκινα μαξιλαράκια και  κατακόκκινες τούρτες και πάστες σε σχήμα καρδιάς,
Γιά αυτούς τους δύο τελευταίους, φλογερούς σε χρώμα και γλύκα <<πειρασμούς>> ομολογώ ότι σπατάλησα μπόλικη ώρα  μπροστά στις βιτρίνες που τους παρουσίαζαν, για να τους χαζεύω (κυριολεκτικά) αφού είχα γίνει χαζή με μάστερ, από την επιθυμία να μπώ και να τους καταβροχθίσω όλους.

Τελικά μετά τεράστιου πόνου καρδιάς, συγκρατήθηκα και το γράφω για να με συγχαρείτε δεόντως.......
Γι άυτό σου λέω, μαζί κι΄εγώ, με όλους τους μαγαζάτορες.
 Ζήτω και πάλι ζήτω ο Άγιος Βαλεντίνος.

 Αυτός τουλάχιστον  <<ληστεύει>> μονάχα καρδιές  και όχι τις
Τράπεζες με  μόνο <<όπλο>> του, το τόξο του έρωτα.

Τοξοβόλος λοιπόν και ο Άγιος;
Μπορεί, αλλά ευτυχώς ο δεύτερος τοξοβόλος που μας προέκυψε σήμερα , δεν δηλώνει ούτε είναι αναρχικός, δηλώνει  όμως, και είναι ανίκητος.   

Ο πολυδιαβασμένος, (υποτίθεται)πανεπιστημιακός δάσκαλος (και πάλι υποτίθεται) που 1074 χρόνια μετά το 1139, ζήλωσε τις μαλαχίες του Αγίου Μαλαχία και κάνει δηλώσεις, που άν δεν φέρουν το τέλος του κόσμου, κινδυνεύουν να φέρουν άμεσα, το τέλος της κυβέρνησης.

 

Μου θυμίζει, όπως και σε πολλούς άλλους τις περίφημες απόψεις της Μαρίας Αντουανέτας, που και εκείνη κουνώντας τα καλοχτενισμένα γκρίζα μαλιά της, (όπως και τα δικά του)  προέτρεπε τον λαό της,με ειλικρινή συμπόνια αν δεν έχει ψωμί, να αρκεστεί να τρώει το ταπεινότατο παντεσπάνι που σέρβιραν και στην ίδια..

Το θέμα είναι ότι το καλοχτενισμένο κεφάλι της δεν έμεινε και πολύ στους ώμους της όταν ξέσπασε σαν ασυγκράτητο τσουνάμι ή οργή του λαού της..

Τώρα βέβαια δεν είναι 1789 ούτε έχουμε  ξανά ,τη Γαλλική επανάσταση, για αυτό προτείνω μια <<καρατόμηση>> , όχι βέβαια του ίδιου, αλλά των τριών μισθών που παίρνει,και οι οποίοι του δίνουν το φανταστικό για τις μέρες μας ποσό, των 6.000 ευρώ ΜΗΝΙΑΙΩΣ.

Ας καρατομήσουν, τους τρείς μισθούς, για τρείς μήνες στο ύψος του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ το μήνα, που του φαίνεται πολύ υψηλός και ας τον αφήσουν να ζήσει με αυτό το ποσό,έστω και για δύο μήνες μόνον και όχι για όλη του τη ζωή, χωρίς να του επιτρέπουν, βέβαια να πάρει ούτε ένα ευρώ, απο τις παχυλές όπως φαντάζομαι καταθέσεις του.

Να δούμε τότε άν θα του φανεί και πάλι υψηλός ο κατώτατος μισθός.

Υποπτεύομαι πως όχι.

Εγω πάντως για δύο πράγματα αναρωτιέμαι.

1ον. Πόσο μεγάλο εικόνισμα θα του κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ που με μία δήλωση του και μόνον όχι απλώς ισοφάρησε αλλά σχεδόν  <<έσβησε>> το Καρντακ από τα Ίμια του Θεοδωρίδη τους.

 

2ον.   Και πιό σημαντικό. Όταν ο κάθε υπουργός διορίζει τον γ.γραμματέα του υπουργείου του, δεν μπορεί να σπαταλήσει ούτε ΜΙΑ ταπεινότατη ώρα για να μάθει τι πρεσβεύει, ο μέλλων συνεργάτης του για τόσο καίρια και σημαντικά ζητήματα;

 

Έλεος πιά, περίσεψε η αμέλεια και η προχειρότητα σ΄αυτή την παντέρμη Ελλάδα, των συσσιτίων και της πανστρατιάς των ανέργων.

Ας μήν ξεχνούν ούτε οι κυβερνώντες , ούτε εμείς ότι η ιστορία μας διδάσκει πώς στην υπομονή του λαού υπάρχουν όρια, που αν τα ξεπεράσεις,θα το πληρώσεις άσχημα.

 

Πώς μια γενναία απόφαση, ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μετατρέπεται εν μια νυκτί σε γελοίες προφητείες και μαλαχίες  (προερχόμενες   εκ του Αγίου Μαλαχία), που το 1139, μ. Χ.
προέβλεψεκαι εκείνος 
 το τέλος τού κόσμου αν εκλεγεί μαύρος Πάπας. 

Όπως και το επίσημο Βατικανό, έμεινα και εγώ να απορώ τα μάλα, όταν πρωτοδιάβασα την απόφαση του Πάπα Βενέδικτού 16ου (κατα κόσμον Γιόζεφ Ράντζιγκερ, εκ Γερμανίας) που εις την λατινική γλώσσα,
 ανακοίνωσε χτές τη πρόθεση του να παραιτηθεί από το παπικό θρόνο, στο τέλος αυτού του μήνα και για την ακρίβεια στις 28 Φεβρουαρίου.

Όσο όμως έψαχνα στο Διαδίκτυο, από περιέργεια, (γιατί παραίτηση Πάπα όντως δεν είχε ξανακουστεί τα τελευταία 600 χρόνια)  <<έπεσα>> πάνω σε μία πολύ πρόσφατη φωτογραφία του, στην οποία κυριολεκτικά τον κατεβάζουν αγκαλιά , από ένα ασθενοφόρο, τέσσερις βοηθοί του , που μαζί με το μπαστούνι που κρατά, προσπαθούν να δώσουν και εκείνοι και ο ίδιος, την εντυπωση ότι περπατά και όχι ότι τον κουβαλούν στα χέρια.

Και τότε ομολογώ, ότι θαύμασα το ψυχικό σθένος  του Πάπα, που προτίμησε αντί να είναι ένα σάρκινο άδειο κέλυφος, να ζητήσει μόνος του να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Αγία Έδρα όσο καιρό, έχει ακόμα τις πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις, να παίρνει ο ίδιος τόσο κρίσιμες αποφάσεις..

Αμφιβάλλει κανείς, ότι άν ήθελε να μείνει  Πάπας, μέχρι να πεθάνει,αφού εκλέγονται ισοβίως, υποβασταζόμενον καί πάλι θα μπορούσαν μία φορά το χρόνο να τον βγάζουν στο παράθυρο του Βατικάνου και να ευλογεί το πλήθος, στην πλατεία μπροστά στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, έστω και με τρεμάμενο χέρι; έστω και χωρίς να καταλαβαίνει τι ακριβώς γίνεται;
Αντίθετα προτίμησε να πεθάνει αξιοπρεπής και μόνος στο μοναστήρι, όπου θα αποτραβηχτεί, και όχι να τον περιφέρουν, οι άλλοι σαν ζωντανό πτώμα.
Και μετά;
Μετά προέκυψε το μεγάλο καλαμπούρι, για μένα.
Επειδή ως επικρατέστερος διάδοχος προβάλλει ο Αφρικανός, Πήτερ Τουρκσόν από τη Γκάνα, ξεθάφτηκαν αμέσως προφητείες του Αγίου Μαλαχία που είχε κάνει το 1139 μ. Χ. (τι όνομα και αυτός και με το μπαρντόν άγιέ μου) ότι αν εκλεγεί μαύρος στο δέρμα Πάπας, τότε θα έλθει το τέλος του κόσμου.

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά κάθε χρονιά ή με τους Μάγια ή με μαλαχίες, θα έρχεται το τέλος του κόσμου;
Εγώ θα χαρώ να βγεί κάποτε και ένας εξηντάρης ή λίγο μεγαλύτερος Πάπας,  που θα έχει και την  όρεξη αλλά και τη σωματική ρώμη να φέρει σε πέρας το μεγάλο έργο που του ανατιθέται με το παπικό αξίωμα.
Ελπίζω μόνο αν θα βγεί ο Αφρικανός,
 ο Μπερλουσκόνι να πεί και γι΄αυτόν όπως για τον Ομπάμα, ότι <<είναι φανερό πως έχει κάνει  για πολύ καιρό, ηλιοθεραπεία>>

Υ.Γ. Τώρα που το θυμήθηκα, χαρά που θα κάνουν με το  φετινό καινούργιο τέλος του κόσμου, το ζευγάρι τών Γάλλων που για το περσινό τέλος κατά Μάγια, είχαν διοργανώσει <<une grande partouse>>  με  769 υποψήφιους συμμετέχοντες.
Με το φετινό τέλος του κόσμου, μάλλον θα διπλασιάσουν τον αριθμό των <<προθύμων>>. Αμφιβάλλετε;

Η  διπλανή φωτό είναι από τα πυροτεχνήματα για τις γιορτές του νέου χρόνου στη Κίνα που φέτος είναι το Έτος Φιδιού και η χρονιά είναι το 4710. Όλα αυτά τα ωραία, στη μακρινή και τεράστια Κίνα,αλλά εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε -γέλασε.    Και ως Ελλάδα οι συντάξεις (διπλές και τριπλές) βουλευτών και δημάρχων, δεν μειώνονται και ούτε θα μειωθούν, ποτέ.   Και πώς να μειωθούν, άλλωστε αφού οι ίδιοι είναι που κάνουν τους νόμους άρα και μπορεί να παίζουν <<καθυστέρηση>> όσο θέλουν.

Αυτή είναι η είδηση, που ΠΡΕΠΕΙ να κοινοποιηθεί σε όλους τους απεργούς, τούς πρώην και τούς επόμενους για να καταλάβουν πρός τα πού θα πρέπει να στρέψουν, στ΄αλήθεια, την αγανάκτηση τους.

 

Και γιατί παρακαλώ, ενώ κόπηκαν άμεσα οι ταπεινότατες συντάξεις των 500 και 400 ευρώ,δεν κόβονται οι διπλές και τριπλές των βουλευτών,και λοιπών αιρετών, που αντιστοιχούν σε χιλιάδες ευρώ η κάθε μία;;;;;

Μά είναι απλούστατο παιδί μου, τι ρωτάς τώρα και εσύ.

 Γιατί δεν μπορούν να διασταυρωθούν τα στοιχεία των διπλό-τριπλο συνταξιούχων της Βουλής και Τ. Αυτοδιοίκησης .

Καλά και εκείνα τα διαβόητα και διάτρητα <<Πόθεν έσχες>> τους με τα οποία μας ζαλίζετε το κεφάλι κάθε χρόνο τι σκοπό έχουν; Είναι μόνο για το θεαθήναι  πρός τους πληβείους;

Ε!! τώρα  δεν κρατιέμαι και θα το πω και εγώ, έστω και αλλοιωμένο.<<Βρε κάντε με ελέγχουσα (και όχι πρωθυπουργό)για ένα μήνα>> και θα δείτε πως θα τα βρώ όλα τα στοιχεία και τα ονόματα τους, μέχρι να πείς κίμινο.

 

Γιατί τα άλλα στοιχεία των ταπεινών και καταφρονεμένων συνταξιούχων  πώς διασταυρώθηκαν αμέσως; πολλά,από αυτά, εν μια νυκτί μάλιστα;

Γι΄αυτό σου λέω πάμε, πάμε να ζήσουμε στο έτος του Φιδιού,ας είναι και αντί το 2013, το 4.710.

Επειδή σε εμάς το φίδι, μπορεί να φέρνει ανατριχίλες σαν ερπετό που είναι,αλλά για τους Κινέζους, αποτελεί το σύμβολο της ευφυίας,της μόρφωσης και της κάθε είδους  επιτυχούς εξέλιξης.

 

Αν και πρέπει να το γράψω, όταν σε ένα ταξίδι μου (πρό κρίσης) στην Ταϊλάνδη, ανάμεσα στις άλλες τουριστικές ατραξιόν, μου <<φόρεσαν>> κυριολεκτικά σαν ζωντανό κολιέ, ένα κουλουριασμένο (και υποπτευόμαι τώρα ίσως και μισοναρκωμένο) βόα στο λαιμό μου, με αντίτιμο δύο δολάρια,η κοιλιά του, έτσι πώς μου ακουμπούσε στο λαιμό, ήταν και ζεστή και πολύ μαλακιά.

Πιστέψτε μου, έχω και φωτό που το αποδεικνύει, σκάννερ δεν έχω για να την περάσω να τη δείτε.

Όσο για τα πολύχρωμα και αστραφτερά πυροτεχνήματα,που αστραποβόλησαν στον ουρανό, στην αλλαγή του χρόνου, δόθηκε εντολή φέτος και έτσι εκτοξεύτηκαν μόνο 240.000 χαρτοκιβώτια, γιατί καλά τα πυροτεχνήματα, αλλά καλυτερότερη η διαύγεια του ουρανού, που η ασυγκράτητη σε  δύναμη και έκταση, βιομηχανία της Κίνας, τον έχει κάνει  τόσο πηχτό από την αιθαλομίχλη, που  μπορεί να κόβεται σε  ωραίες παχιές-παχιές φέτες.

Θα τελειώσω με έναν ωραίο μύθο, για την ονομασία των κινέζικων ετών, με τα ονόματα των ζώων.

 

Κάποτε ο Βούδας, κάλεσε να έρθουν κοντά του τα ζώα για να τα ευλογήσει. Από όλα τα ζώα, άγρια και ήμερα, τον πλησίασαν μόνο δώδεκα. Έτσι για να τα τιμήσει έδωσε τα ονόματα τους, στα διάφορα έτη του κινεζικού ημερολογίου. 

 

Καθώς όπως είναι φυσικό, τα δώδεκα ζώδια επαναλαμβάνονται  ανά δωδεκαετία, εγώ έψαξα κα βρήκα, ότι γεννήθηκα σε μια χρονιά που λεγόταν το Έτος του πιθήκου, ή αλλιώς της μαιμούς. Λέτε γι΄αυτό να έχω τόση έλξη προς τα ομώνυμα τους προϊόντα; Μπορεί.

Γιατί καλέ κυρία Annete μας, τα κάνετε αυτά; Κι΄εγώ τώρα πώς θα γιορτάσω σε ένα μήνα την <<Ημέρα της γυναίκας;>> με ποιά γυναικεία επιτεύγματα, υψηλού επιπέδου θα μπορώ να  θριαμβολογήσω;

Δηλαδή εμένα τη ταλαίπωρη blogger-δημοσιογράφο, δεν με σκέφτεστε καθόλου;

Πώς δηλαδή θα γράφω για την αδιαμφισβήτητη επιμέλεια των γυναικών σπουδαστριών, ως προς το αντικείμενο των σπουδών τους;

 

Δηλαδή τι θα γράφω τώρα, έναν οδηγό για το  πως να γεμίστε το προς έγκριση διδακτορικό σας, με αντιγραφές από άλλα συγγράμματα;

 

Χώρια που θα στεναχωρήσατε τα μέγιστα, όπως ευλόγως υποθέτω  την φίλη σας την κ. Άνγκελα, που σας είχε διορίσει, Υπουργό και μάλιστα Παιδείας και χτές  αναγκαστικά σας <<παραίτησε>>.

Χώρια που φοβάμαι πάρα πολύ, ότι τώρα με τούτα και τα άλλα θα την κάνετε να εγκαταλείψει τα πολύχρωμα, σφικτοκουμπωμένα ζακετάκια της, και να φορά μόνο το μαύρο παρόμοιο, με τον καμηλό γιακά που (απροπό ήταν και το κομψότερο όλων, κατά γενική ομολογία. Δηλαδή και δική μου αλλά και των ανδρών πλησίον μου).

 

Σας τα γράφω όλα αυτά από γυναικεία αλληλεγγύη και μόνον και για αυτό το λόγο, όταν ο συνάδελφος σας (με διπλή έννοια) στην κυβέρνηση κύριος  zu Τάδε είχε κάνει το ίδιο τρύκ, με εσάς, στο δικό του διδακτορικό δεν ασχολήθηκα εκτενώς μαζί του, αλλά έγραψα μονάχα απαξιωτικά. <<Αυτά κάνουν οι άνδρες-πολιτικοί, τι περιμένεις;>>

 

Τώρα όμως έμεινα ξεκρέμαστη, απέναντι στους μπλογο-αναγνώστες μου και τι να πρωτοδικαιολόγήσω τις Ελληνίδες βουλευτές που βρίζονται δημοσίως αναμετάξυ τους, ή μάλλον σιχτιρίζονται για να το γράψω και στη τουρκική, αφού αυτή είναι πλέον η επίσημη γλώσσα των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών καθώς και η γλώσσα εκτόνωσης,της μίας εκ των δύο βουλευτριών, καταρρίπτοντας  έτσι με μια λέξη τους, τον μύθο της γυναικείας καλλιέπειας;

Ή τις Γερμανίδες συναδέλφους τους,   που επίσης και ίσως και πλέον άκομψα, κινούνται και όχι μόνον αντιγράφουν  αλλά πιάνονται και στα <<πράσσα>> που λένε στην λαική-μαναβική διάλεκτο, της γειτονιάς μου. 

 

Τελευταία μου σανίδα σωτηρίας η κ. Λαγκάρντ με τα  μακριά φουλάρια της, σέ όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, που ριγμένα στους ώμους της ανέμελα, ανεμίζουν μαζί τους την σιγουριά των γυναικείων <<κατακτήσεων>>αλλά και το δικαίωμα μιας  γυναίκας να έχει άβαφα τα καλοχτενισμένα πλήν άσπρα πλέον μαλλιά της. Εκτός και αν τη τρόμαξε (όπως εμένα) η έντονη και σε αποχρώσεις κομοδινί βαφή των μαλλιών  του Μπερλουσκόνι, που τον είδα χτές  μαινόμενο στα δελτία ειδήσεων.

Και αυτοί οι Ιταλοί δημοσιογράφοι να τον θυμώνουν τόσο πολύ. Δεν φοβούνται μήπως σπάσουν οι <<ραφές>>  από το φημολογούμενο λίφτινγκ του προσώπου του;  Άσπλαχνοι, έλεος πια.

 

Το σπουδαιότερο δε είναι, ότι  όλα αυτά , που αποδεικνύουν ότι << ούτε μέσα, ούτε έξω πάμε καλά>>, θα αναγκάσουν τη θεία Ελπινίκη μου, που κόπτεται τα μάλα υπέρ των γυναικείων  επιτυχιών, να μην έχει μούτρα να πάει στο κομμωτήριο της,τουλάχιστον για δύο εβδομάδες.

 

Ξέρετε τι τιμωρία είναι αυτή για ένα άτομο που το μόνο παράπτωμα του είναι, ότι αισθάνεται υπερήφανη που γεννήθηκε γυναίκα;

Είναι και οι δύο μάνες. Και τώρα ξαφνικά, βρέθηκαν σε αντίθετες κοινωνικές παρατάξεις.

Ενα είναι βέβαιο, ότι όσα και αν τις χωρίζουν, πονούν το ίδιο για τα παιδιά τους.

Η πρώτη από αριστερά, η Κυριακή Τσολερίδου, κατάφερε με ένα απλό χαρτόνι, που είχε πάνω του,προχειρογραμμένο το μήνυμα της, αλλά κυρίως με τη προσωπική της ιστορία ζωής και τον αγώνα επιβίωσης που καθημερινά διεξάγει, να δώσει μία πιο ισορροπημένη διάσταση στην πασίγνωστη πλέον ιστορία.
Γιατί όταν είσαι πολύτεκνη μητέρα τεσσάρων παιδιών, ο άντρας σου είναι αγρότης και εσύ δουλεύεις καθημερινά ως επαγγελματίας οδηγός
μεταφέροντας τη τέφρα από τα λιγνιτο-ορυχεία, έχεις κάθε δικαίωμα να μιλάς και να γράφεις ότι <<Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες>>, αφού ο μεγάλος γιός σου, ένιωσε πανευτυχής όπως όλοι σας, που προσλήφθηκε στην αστυνομία με τον ιλιγγιώδη , σε χρήματα, μισθό των 700 ευρώ το μήνα.
Να πώ,τώρα μια σκέψη μου;
Μήπως αντί άλλης ποινής ,καλό θα ήταν, οι <<αναρχικοί>> κατά κραυγάζουσα δήλωση τους μετά φτυσίματος, σε κάμερες και κοινό, να προσφέρουν κοινωνική εργασία, όμοια με αυτή που καθημερινά προσφέρει η κ. Τσολερίδου,στό σπίτι της, στο φορτηγάκι της και στο διάβασμα και μεγάλωμα, τών παιδιών της;
Ίσως έτσι κατανοήσουν ότι μπορείς να είσαι αγωνιστής αληθινός, χωρίς να πληρώνουν οι γονείς σου ή οι τράπεζες το χαρτζηλίκι σου.

Ας εργαστούν για λίγο έστω,καθημερινά, χωρίς Κυριακές και γιορτές, χωρίς διακοπές σε Μύκονο-μπλούζ, χωρίς να διαμένουν, στα αθηναικά βόρεια προάστεια αλλά στο χωριό  Αγιος Δημήτριος, δίπλα στις εξορύξεις του λιγνίτη, όπως η. κ. Τσολερίδου, ίσως τότε θα καταλάβουν τι και ποιός είναι πραγματικά ο αγώνας ζωής.
Για τη δεύτερη κυρία (δεξιά φωτό) ένα μόνο έχω να πω και να γράψω.
Κατανοώ τον μητρικό της πόνο, όταν βλέπει μωλωπισμένο το πρόσωπο του παιδιού της, αλλά δεν κατανοώ το ίδιο εύκολα, τη δήλωση ότι <<όλοι στην οικογένεια είμαστε αναρχικοί>> του ανδρός της, ούτε βέβαια τις απειλές του για <<βεντέττα>>.
Γιατί τότε, μώλωπες σώματος και ψυχής είναι αναμενόμενοι.
Εξάλλου ποτέ ο Μπακούνιν, δεν έγραψε ότι ο πόλεμος και η αναρχία θα είναι αναίμακτες, για τους αναρχικούς. Κρύβουν τον ίδιο πόνο και αίμα και γιά τις δύο πλευρές και για αυτούς που επιτίθενται και για αυτούς που αμύνονται.
Υ.Γ. Παρόλο που είμαι εκ πεποιθήσεως με το μέρος του νόμου θάθελα να στιγματίσω τη <<γλώσσα του σώματος>> του υπευθύνου της ΕΛΑΣ που έκανε χτές τις τηλεοπτικές δηλώσεις.
 
Αν ό ίδιος ήταν τόσο προβληματισμένος και κόμπιαζε σε κάθε του λέξη, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν.
Ή δεν πίστευε ότι είναι αληθινά τα όσα δήλωνε, ή ήταν τόσο εξοργισμένος με τις κατηγορίες που  τους είχαν εκτοξευθεί από παντού, που και πάλι έχανε και την ψυχραιμία του αλλά και την <<έξωθεν >καλή μαρτυρία αυτών που τόν άκουγαν.
 

Ήμασταν δυό,   ήμασταν  τρείς, γίναμε  χίλιοι εικοσιτρείς (παρά έναν ή μία) και το χαιρόμαστε και το γιορτάζουμε <<κλέβοντας>. και το πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη.

Αγαπητοί φίλοι
Κάθε ηλικίας και φύλου, μπορεί να μην γνωριζόμαστε όλοι προσωπικά εδώ και λίγα ή περισσότερα χρόνια, αλλά μέσω του παγκόσμιου ιστού, μπορούμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα, σκέψεις και αγωνίες, χαρές (έστω και ελάχιστες) αλλά και λύπες,δυστυχώς πολύ περισσότερες.

Χτές διάβασα ένα απόφθεγμα που μου άρεσε και το γράφω και εγώ πιό κάτω, γιατί είναι σημαντικό να το σκεφτόμαστε, όποτε μπορούμε και το μυαλό μας , είναι καθαρό από τις καθημερινές πολυποίκιλλες και πολυδιάστατες έννοιες και φροντίδες.
Λέει λοιπόν ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Αντρέι Πλατόνωφ.
<<Ο άνθρωπος στη προσπάθεια του να καλυτερεύσει τον κόσμο, ξέχασε ότι πρέπει πρώτα να καλυτερεύσει τον εαυτό του>> 
Πιστεύω ότι είναι από τα πιό απλά αλλά και από τα πιό ουσιώδη μηνύματα που μπορούμε να περάσουμε ως <<αγαπημένα>> στη σκέψη μας, για να μιλήσουμε και  στη μοντέρνα κομπιουτερική διάλεκτο.
Αλλά φίλοι μου, τι ήταν πάλι και τούτο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο και μάλιστα ήταν στις ειδήσεις όλη τη μέρα.
Έξη στους δέκα χρήστες , δηλαδή το 60%, των <<φίλων>> στο  Facebook,αρχίζουν και κάνουν διαλείμματα και μάλιστα μακρόχρονα, από τη χρήση του.
Κάτι σαν  αυτό-cyber-απεξάρτηση να πούμε;

Ευτυχώς που αυτό το μπλόγκ, δεν κινδυνεύει (ακόμα τουλάχιστον) από υπερκατανάλωση στη παρουσίαση του.
Είναι γεγονός ότι έχει γίνει μία αγαπημένη καθημερινή συνήθεια, αλλά ως εκεί.
Υπάρχουν και άλλα πράγματα στην αληθινή ζωή που πρέπει να γευόμαστε και να μήν περικλείσουμε εαυτούς και αλλήλους, μόνον στη  virtual reality. ΄Εχω άδικο;
Λοιπόν, γειά σας, για σήμερα, και θα μοιραστούμε και πάλι προσωπικές σκέψεις,όταν θα φτάσουμε, στους 2023 φίλους και αναγνώστες, μέχρι τότε έχουμε για να σχολιάζουμε τη καφτή πραγματικότητα, και την ασταμάτητη ροή των πολιτικών αλλά και πολιτιστικών γεγονότων, όπως κάνουμε κάθε  μέρα. 

Νάτα μας, Νάτα μας , χάθηκε πλέον ο απαιτούμενος σεβασμός. Ίσα και όμοια τα <<Μωρά>> και οι <<Πυρηνούχοι>> νέοι Προμηθείς, , όπως τους ονομάζω αφού και αυτοί φωτιές φέρνουν.

 Ε !!!!!  δεν το νομίζω ...............

Και το θέμα δεν είναι βέβαια άν το νομίζω εγώ, αλλά το τι νομίζουν οι φυλακισμένοι Πυρηνούχοι γι΄αυτό και αυθωρεί και παραχρήμα, εξέδοσαν ανακοίνωση μέσα από τη φυλάκη, που ξεκαθαρίζει τα πράγματα, και δηλώνουν ότι τα <<μωρά>> δεν έχουν καμμία σχέση μαζί τους..

Υπονοώντας βέβαια ότι είναι πολλά=πολλά σκαλιά ακόμα που θα πρέπει οι δεύτεροι, να ανεβούν, στην αναρχική -εξτρεμιστική κλίμακα μέχρι να τους φτάσουν.

 

Μου θύμισαν τη πολύ σωστή παροιμία του λαού μας που λέει: <<Και η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες>>, όπου, όπως όλοι μας καταλαβαίνουμε ο ταλαίπωρος μυλωνάς, επ΄ουδενί δεν μπορεί να είναι στην ίδια κοινωνική τάξη με ένα πολυταξιδευμένο, από χωριό σε χωριό, πραματευτή.

 

Γι΄αυτό παιδί μου, σου λέω, σαν να χάθηκε ο προσήκων σεβασμός στους Κάπο, της ελληνικής τρομοκρατίας.

 

Μου έφερε μάλιστα έντονα στο μυαλό μου,η πυρηνοανακοίνωση, ένα σημείο από το τελευταίο μου μυθιστόρημα <<Η ΑΠΑΓΩΓΗ>> όπου μία φέρελπις τρομοκράτης ή τρομοκράτισα, (πως είναι ο πιο σωστός προσδιορισμός, άραγε;) <<μαγεμένη>> από την επιτυχία  της απόδρασης του αρχιτρομοκράτη Ανδρέα Μπάαντερ, της διαβόητης Ομάδας RAF- Μάινχοφ-Μπάαντερ, και μετέπειτα κρατουμένων και οικειοθελώς <<αυτοκτηνησάντων>> στα λευκά κελιά αν ενθυμείσθε το θέμα.

Πίσω στο μυθιστόρημα μου,η δική μου φανταστική πάντως <<αντάρτισα των πόλεων>>  λέγει λοιπόν, στον αγαπημένο της:

<<Πρέπει να κάνουμε και εμείς κάποια πολύ σπουδαία και   μεγάλη τρομοκρατική πράξη, ώστε να μας ακούσουν οι σύντροφοι εκεί,στη Γερμανία να μας εκτιμήσουν για τις ικανότητες μας και ίσως σιγά=σιγά να μας δεχτούν στην Ομάδα τους>>

Να λοιπόν που οι μυθιστορηματικοί ήρωες έχουν μεγαλύτερο σεβασμό στους παλαιότερους και πλέον μπαρουτοκαπνισμένους <<πολεμιστές> όπως  τους αποκαλεί,η μαμά των Βορείων προαστείων (Αθηνών φυσικά), του ενός από τους συλληφθέντες. Η ονομασία της δεν είναι δική μου, την αντιγράφω από το ομότιτλο ημι-αυτοβιογραφικό βιβλίο της.

 

Υ.Γ. Εξίσου ατυχή θα θεώρησαν οι Πυρηνούχοι και τη πατρική δήλωση, ότι τα <<παιδιά>>τα όπλα τα είχαν μόνο για το θεαθήναι αφού δεν ξέρουν καν να τα χρησιμοποιούν.

  Κι΄ύστερα σου λένε ισότιμα μέλη με τους <<άνωθεν>> γίνεται που δεν γίνεται;.