" Άγνωστο Πρόσωπο" της Κάτιας

ΑΓΡΙΑ  ΠΑΙΔΙΑ και άλλες ιστορίες

Μικρά διηγήματα του Παναγιώτη  Ιωσηφέλη

σε μία πρωτοποριακή έκδοση από το ΚΑΠΑΝΙ

 

Τρία ταλαντούχα και όμορφα νέα παιδιά, ο συγγραφέας, Παναγιώτης Ιωσηφέλης, ο δημιουργός των εκδόσεων ΚΑΠΑΝΙ,Χρήστος Γούσιος και ο σκηνοθέτης  Χρήστος Νικολέρης ,παρουσίασαν χτές το βράδυ, στην εξαιρετικής  αισθητικής νέα αίθουσα λόγου και τέχνης <<Το Ρώ>> στην οδό Ρωμανού, απέναντι από τον Λευκό Πύργο,το ομώνυμο βιβλίο που περιέχει τη συλλογή 38 μικρών σε έκταση διηγημάτων,αλλά πλούσιων σε λογοτεχνικό τάλαντο και έμπνευση και τα οποία αποτέλεσαν (ένα μέρος τους) τη βάση για τα σενάρια της τηλεοπτικής σειράς, με τον ίδιο τίτλο, που πρόβαλε το κανάλι MEGA. 

 

Ήταν μία κυριολεκτικά πλουραλιστική παρουσίαση αφού τα είχε όλα.Ξεκινώντας από πολλά τεύχη, του γνωστού και καταξιωμένου περιοδικού <<Παράλλαξη>> όπου είχαν πρωτοδημοσιευτεί, πολλά από τα διηγήματα,μετά ένα βίντεο που παρουσίαζε σκηνές από τη τηλεοπτική σειρά <<Άγρια  Παιδιά>> που δυστυχώς δεν είχα τη τύχη να την παρακολουθήσω όταν είχε προβληθεί πρίν λίγα χρόνια και τέλος είχε ως κορωνίδα, ένα ενδιαφέροντα διάλογο, από τους τρείς ομιλητές, για τη μετουσίωση του λόγου σε γραπτό κείμενο και από εκεί σε μία έκδοση που το ξαναγράφω και το τονίζω, θα αποτελέσει ορόσημο τόσο για την αισθητική της όσο και τη πρωτοποριακή σύλληψη της δημιουργίας της από το ΚΑΠΑΝΙGRAPHIX. 

Οφείλω να σημειώσω εδώ,επίσης, ότι η φιλολογική επιμέλεια των κειμένων, είναι έργο του Αλέξανδρου Αλεξίου και της Αρετής Θεοδωρίδου

Όλα αυτή η αισθητική και λογοτεχνική απόλαυση έγινε  χτές το βράδυ αφήνοντας μας με μια πλούσια <<γεύση>> αληθινής και κυρίως νεανικής κουλτούρας .

 

Σήμερα, όμως με περίμενε μιά απόλαυση που δεν είχα υπολογίσει το μέγεθος της, ούτε ότι θα διάβαζα κείμενα τόσο μεστά και ενδιαφέροντα ικανά να με κρατήσουν για ώρες <<αιχμάλωτη>>τους μέχρι να φτάσω στο τελευταίο.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει όλο και πιό σπάνια και μόνο όταν έχεις τη τύχη, να διαβάσεις κείμενα που είναι αληθινά διαμάντια γραπτού λόγου και επιτρέψτε μου να πώ, ότι αυτό το γράφω <<μετά λόγου γνώσεως>> θητεύοντας, επαγγελματικά σε εφημερίδες και περιοδικά της πόλης μας και των Αθηνών εδώ και χρόνια.

Δυστυχώς η ομορφιά της έκδοσης με τα διάτρητα γράμματα του τίτλου, που χρωματίζονται από το δεύτερο εξώφυλλο, κάτω από το πρώτο, δεν μπόρεσε να αποδοθεί χρωματικά όπως έπρεπε και για αυτό με λύπη μου αναγκαστικά παραλείπω από αυτό το κείμενο, τη φωτογραφία του βιβλίου.

Αξίζει όμως να το πιάσετε στα χέρια σας, να το θαυμάσετε και μετά να το διαβάσετε (έστω και όχι απνευστί) όπως το διάβασα εγώ, γιατί αποτελεί μια πνευματική όαση στην άγονη έρημο, της κρίσης και των ζοφερών καιρών που ζούμε.

Υ.Γ. Αναρωτήθηκα γιατί  κείμενα τόσο τρυφερά ρεαλιστικά, ονομάστηκαν <<Άγρια Παιδιά>>. Κατέληξα στην εντύπωση, ότι θα απηχούσαν ίσως χρονολογικά τα πρώτα από αυτά, όπως   << Ελευθερία ή (θάνατος) -Εφτά εσπρέσσο και ένα γκάζι - και πάνω από όλα το ομότιτλο Άγρια Παιδιά της σελ. 28>>
Άραγε το κατάλαβα σωστά;
Δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι  μετά από καιρό, σκέφτηκα και προβληματίστηκα για κάτι πιό ωραίο από τα καθημερινά αλεπάλληλα χαράτσια, και αυτό λέει πολλά. Πάρα πολλά.