" Άγνωστο Πρόσωπο" της Κάτιας

Όταν απειλούμε να σβήσουμε τον ήλιο τότε θα βρεθούμε σε ζοφερές καταστάσεις, γιατί ο φανατισμός οδηγεί στον όλεθρο.

Τούς χτύπησε ή όχι ή αστυνομία και άν ναί ήταν σε νόμιμη συμπλοκή ή όχι;
Γιά το θέμα αυτό, από σήμερα γίνονται διάφορες 
ηλεκτρονικές ψηφοφορίες μέ το 48% αυτών που απαντούν( μέχρι στιγμής,) να βρίσκει τις μεθόδους των διωκτικών αρχών <<ενδεδειγμένες>> αλλά και το 37% να τις βρίσκει <<απαράδεκτες>>.
Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι το διαδίκτυο το χειρίζονται κατά 95% νέα άτομα και μόλις ένα 5% έχει χρήστες μέσης ηλικίας.
Για όλους όμως αυτούς, δηλαδή για το 100% των χρηστών, εγώ θα γράψω τη τελευταία φράση από το εξαίρετο και αντικειμενικό ρεπορτάζ της Μαρίας Ριτζαλέου, στο ΕΘΝΟΣ, που είναι η δημόσια απειλητική κραυγή του  ενός από τους συλληφθέντες.

<<Μπάτσοι, δικαστές ,πολιτικοί, δεν έχετε λόγο να κοιμάστε ήσυχοι, χάσαμε μια μάχη, όχι τον πόλεμο>>

Μήπως θα πρέπει να γίνει ψηφοφορία και για το ψυχολογικό κίνητρο που προκαλεί αυτή την απειλή;

Και εννοώ απλά και μόνο να καταλάβουμε από πού  και πώςγέμισε με τόση τυφλή οργή, η ψυχή και το μυαλό ενός νέου παιδιού, που είχε βραβευτεί ώς αριστεύσας σπουδαστής, που είχε κάνει πρωτοποριακές μελέτες, ελάχιστα χρόνια πρίν, που μεγάλωσε με αγάπη σε μια κανονική οικογένεια η οποία είχε  μουσική και πολιτιστική παιδεία, υψηλού επιπέδου.

Αυτό εννοώ, και αυτό πρέπει πρωτίστως να ψάξουμε και να μην <<χαθούμε>> σε απόψεις που διίστανται, για το άν δίκαια ή άδικα είναι μωλωπισμένο το πρόσωπο του συλληφθέντος .  
Κι΄αυτό επειδή η τρομοκρατία ως κοινωνιολογικό φαινόμενο, αυξάνεται με ραγδαίο και γεωμετρικό ρυθμό, στην σημερινή Ελλάδα της κρίσης και της οικονομικής ανέχειας.
( Παράμετροι οι οποίες όμως σε τίποτα δεν προβλημάτισαν την οικογένεια του μαινόμενου και  μόλις 24 χρόνων κραυγάζοντος νεαρού, ούτε στο τρόπο της ζωής του ούτε στο επίπεδο των σπουδών του, Εξάλλου ούτε ως άνεργος ή άστεγος έζησε, μόνον σαν κυνηγημένος, γεγονός που και πάλι έχει μια χροιά αποζητούμενου κινδύνου.
Έχω αναπτύξει μία περίεργη θεωρία και θα τη γράψω,γιατί δυστυχώς τα συνεχή κρούσματα την επιβεβαιώνουν.
Πιατεύω ότι καθοριστικό ρόλο παίζουν όλα αυτά το σίριαλ και τα φίλμ με της αλεπάλληλες σκηνές καταιγιστικής και ωμής βίας,που συνεχώς βλέπουμε, αλλά και τα βιντεο-παιχνίδια που τις ίδιες εξολοθρεύσεις και σκοτωμούς, αναπαράγουν, για να <<ανεβούν>> τα παιδιά από το ένα επίπεδο στο επόμενο.
Όλα αυτά προβαλόμενα, σε καθημερινή επανάληψη ( κάτι σαν πλύση εγκεφάλου) έχουν αφήσει τη νεολαία με την αίσθηση, ότι μία κανονική ζωή όσο και επιτυχής και άν είναι, δεν θα εκτονώσει ποτέ την ανεξέλεγκτη ποσότητα της αδρεναλίνης που συσσωρεύεται μέσα στα νεανικά στήθη τους , ενώ οι πυρήνες της φωτιάς, οι <<ηρωικές>> για αυτούς ληστείες, μπορούν να το κάνουν και μαζί να τους κάνουν να νιώσουν ζωντανοί και ανίκητοι, έστω και μόνο την ώρα του σχεδιασμού και της πράξης, έστω ακόμα και άν έτσι με τά γυμνά τους δάκτυλα τελικά <<σβήσουν>>  κάποια στιγμή τον ήλιο.