" Άγνωστο Πρόσωπο" της Κάτιας

Φωτό  από ένα κομμάτι που πέφτει, σπάζοντας όλα τα τζάμια του κτιρίου μπροστά του.

 <<Πέφτει-πέφτει ο ουρανός, και εγώ τρέχω βιαστικά να το πω του βασιλιά.....>> έλεγε η κότα στο παλιό παραμυθάκι.

Τι γίνεται όμως, όταν πέφτει στ΄αλήθεια ο ουρανός και αν όχι ολόκληρος, δηλαδή ντούπ και κάτω αλλά σε τεράστια πυρακτωμένα κομμάτια, στα κεφάλια τών άτυχων κατοίκων της Ρωσίας, στη περιοχή κοντά στα Ουράλια Όρη;

Κομμάτια μάλιστα που όπως έπεφταν, έκαναν μπουμπουνητό όσο δέκα κεραυνοί και αστραποβόλησαν όσο εκατό αστραπές.
Αυτοί  οι άτυχοι οι κάτοικοι, που ζούνε εκεί που να πάνε να το πούνε;
Βασιλιά δεν έχουν και ο Πούτιν είναι και μακριά.

Ευτυχώς που ο άλλος αστεροειδής (ή κάπως έτσι) που πέρασε σχεδόν ξυστά από τη Γή μας, δεν μας δημιούργησε τόσα
προβλήματα, γιατί έτσι και περνούσε και αυτός περισσότερο ξυστά, αυτή τη στιγμή, πιθανότατα, οι πιό πολλοί από μας θα ήμασταν <<ξυστά>> επιζώντες.

Είχα πεί ότι δεν θα έγραφα για τα<<15 λεπτά δημοσιότητας>>
 αλλά το πομπώδες ύφος, το περήφανο χαμόγελο και το βλέμμα, (καλά να πάθετε, εσείς που ως τώρα δεν μας εκτιμούσατε δεόντως) 
 του αστροφυσικού που μας εξηγούσε σε διεθνή αναμετάδοση, γιατί δεν πρέπει να ανησυχούμε για το πλησίασμα του δεύτερου,
 μετεωρίτη ή αστεροειδούς, μου έφεραν και πάλι στη μνήμη το παραπάνω , Γουορχώλλειο απόφθεγμα.
Εξάλλου το πρωτοείπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
<<Πολλοί το χρήμα εμίσησαν, τη δόξα ουδείς>>.

Ως μικρή παρηγοριά θα αναφέρω, στο φίλο λαό της Ρωσίας, ότι οσονούπω και στα δικά μας κεφαλάκια θα πέσουν ως άλλοι
πυρακτωμένοι μετεωρίτες, τα  250.000 ραβασάκια που μας έστειλε η εφορία, για να πληρώσουμε  και άλλα....και  άλλα
και άλλα ...και άλλλλα ακόμα λεφτά. 
Και το χειρότερο, αυτά  δεν θα περάσουν ξυστά από το σπίτι ή τη δουλειά μας, αλλά θα πετύχουν, ντουγρού τη καρδιά και το πορτοφόλι μας.

Κουράγιο φίλες και φίλοι, ευελπιστώ την επόμενη φορά, να πέσουν κομμάτια από αστεροειδή, πάνω στις εφορίες και στους  διατάζοντες αυτού του είδους τα φιρμάνια, για να δούνε πόσο καίνε, στο πετσί τους.

Υ.Γ.Ι'm sorry, που λέει και ο Κίτσος στη διαφήμιση, αλλά με τόσα τούρκικα σίριαλ, αρχίζω χωρίς να το θέλω να γράφω συνέχεια
 δικές τους λέξεις και εκφράσεις.