Το κανάλι λέγεται Pink η εκπομπή λέγεται και είναι<<Αδύνατη  Αποστολή>> και πρωθυπουργός έγινε στο χρώμα του άνθους που βλέπεται στα  δεξιά. 

Μιλούμε για την υποτιθέμενη <<φάρσα>>  με θύμα τον πρωθυπουργό της Σερβίας, του οποίου το πρόσωπο έγινε από κατακόκκινο έως βαθύχρωμο βυσσινί, όταν διαπίστωσε ότι η <<δημοσιογράφος>> που του έπαιρνε συνέντευξη, ήταν ολόγυμνη κάτω από την ρόζ φούστα της, γεγονός που δεν σταματούσε να το επιδεικνύει κάθε τόσο σταυρώνοντας και ξεσταυρώνοντας τα πόδια της.

Μόνο που αυτή η νίκη τους  αποδείχτηκε <<Πύρρειος>> αφού εδόθει αμέσως εντολή, ή τουλάχιστον δόθηκε όταν έγινε αντιληπτό για τι ακριβώς είχε κληθεί ο πρόεδρος της Σερβικής κυβέρνησης στο κανάλι αυτό. 

Όταν κατανόησαν, έστω και αργά, ότι ο κύριος στόχος δεν ήταν το τι θα έλεγε ο πρωθυπουργός, αλλά η αμηχανία και το κοκκινισμά του προσώπου του, μπροστά στο θέαμα της ξεβράκωτης  δημοσιογράφου και γι΄αυτό μία κρυφή κάμερα με ειδικό ζούμ, ήταν καρφωμένη στα μάτια του, με σκοπό αυτές και μόνο οι εκφράσεις του να παρουσιαζόταν το βράδυ σήμερα στο κανάλι Pink (όνομα και πράμα) θάλεγα.

Αλλά δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εκείνον, τα πάντα σταμάτησαν με εντολή άνωθεν.

Έτσι το μόνο που είδαμε ως τώρα είναι τη <<δημοσιογράφο>> με τα γυμνά  και απόκρυφα κατά όλους τους άλλους (εκτός εκείνης) κάλλη της και τη πλάτη του πρωθυπουργού όπως καθόταν απέναντι της.

Τώρα φοβάμαι ειλικρινά, ότι το δράμα της καϋμένης νοσοκόμας στην Αγγλία που αυτοκτόνησε για το ρεζιλίκι που της επεφύλαξαν με μια άλλη φάρσα, αντί να γίνει μάθημα, έγινε έναυσμα για ακόμα μεγαλύτερα παρόμοια <<επιτεύγματα>>.

Γιατί κάτι σπουδαίο, είμαι σίγουρη ότι θα νόμιζαν ότι έκαναν τα στελέχη του σταθμού, παγιδεύοντας με τέτοιο τρόπο τον εκλεγμένο αρχηγό της χώρας τους.

΄Ενα είναι βέβαιο,από εδώ και μπρός, θα δούμε πολλά παρόμοια κρούσματα ακόμα.

Τι κρίμα για τούς καιρούς που ζούμε που μας καλούν όλους να σοφρωνιστούμε και να προσπαθούμε για το καλύτερο και όχι για το χυδαιότερο.  

 

Αμάν βρε κορίτσια τι καμώματα είναι τούτα; Και μάλιστα μέσα στον <<ιερό>> χώρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου; Δηλαδή θα έχουν τώρα άδικο οι άνδρες συνάδελφοί σας να γελούν με τη ψυχή τους και μάλιστα, να έχουν και δίκιο;

Να σας δώσουμε τουλάχιστον κανονικές στολές του μπόξ , όπως αυτές τις φωτογραφίας που είναι, από αγώνες επιλογής για τους Ολυμπιακούς του 2008,στο άθλημα γυναικείο μπόξ. 

Έτσι ώστε όταν τελειώσει με το καλό το βρισίδι σας  με τα λόγια και πιαστείτε στα χέρια (που θα πιαστείτε είναι βέβαιο) όπως δείχνουν όλα, τουλάχιστον να είστε κατάλληλα ενδεδυμένες.

Ε!!!  λοιπόν αυτό δεν το περίμενα  με τίποτα, το ομολογώ μετά παρρησίας.

Κι΄εγώ που πίστευα (ανοήτως ίσως,) ότι η γυναικεία εξυπνάδα, οι σούπερ- εύγλωτες αγορεύσεις  σας και πάνω από όλα η ορμητικότητα και η ευρηματικότητα σας στην επίλυση των φοβερών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε θα κάνανε την διαφορά.

Τώρα κατάλαβα ότι θα την κάνουν τα επίθετα όπως <<τσόκαρο>> και μάλιστα παλιοτσόκαρο;

Δεν συμφωνώ όμως σ΄αυτό, κ. Σοφία μου, η κ. Ραχήλ, με τη βουλευτική της αποζημίωση, παχυλή-παχυλή όπως και η δική σας, μπορεί άνετα να φοράει ολοκαίνουργια τσόκαρα.

Κάποια στιγμή, θα σας γράψω και την ετυμολογία και την καταληκτική ερμηνεία αυτής της λέξης.

 

Βρέ γι΄αυτό σκοτωθήκαμε να ψηφίζουμε γυναίκες,στις βουλευτικές εκλογές, για να έχετε  εσείς πολλές  <<αντιπάλους>> στο βρίσιμο και στις αντεγκλήσεις;

Αμάν τι πάθαμε, και ακούω θαρρείς  να έρχεται ένα τσουνάμι, από  βροντερά και δικαίως ειρωνικά γέλια των ανδρών στα παρακείμενα με εσάς έδρανα.

Για να συμμαζευτούμε λιγάκι,βρέ κορίτσια.

 Εκτός αν είστε φίλοι με τους <<Ράδιο Αρβύλα>> και πασχίζετε να τους προσφέρετε ευρύτατο πεδίο, ειρωνικών σχολιασμών.

 

Ο Φάρος της ψυχής μας.

Όταν ξημερώνει μία ημέρα
ηλιόλουστη και φωτεινή όπως σήμερα θαρρείς και ο φάρος της ψυχής μας φέγγει πιό δυνατά και πιο χαρούμενα.

Θυμάμαι ένα περίφημο (για μένα) φίλμ με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, που είχε σαν έναυσμα τήν αληθινή ιστορία ενός τετραπληγικού ατόμου, ανίκανου ακόμα και να στρέψει το κεφάλι του, δεξιά ή αριστερά, που ζητούσε απεγνωσμένα την άδεια να του γίνει ευθανασία και δεν του την χορηγούσαν. Και τότε σε κάθε αρνητική απάντηση,πού έπαιρνε  εκείνο το ίδιο βράδυ ονειρευόταν συνέχεια το ίδιο όνειρο. 
Μιά απέραντη καθάρια και γαλανή θάλασσα <<λουσμένη>> σε ένα φως δυνατό, σχεδόν εκτυφλωτικό  που  ξεχυνόταν από έναν πολύ ψηλό φάρο που ήταν κτισμένος σε μια άκρη της παραλίας.

Αυτόν τον φάρο της ψυχής μας, <<άναψα>> χτές για να γαληνέψω κάπως τις σκέψεις μου, που είχαν σχηματίσει   τεράστια κύματα απελπισίας,έτοιμα να με καταπιούν, όταν διάβαζα για τα περιστατικά κανιβαλισμού, ( που εύχομαι ολόψυχα νάναι ψέμματα)στη Βόρεια Κορέα και όταν έβλεπα την πείνα και την απορία της απόγνωσης στα μάτια των νηπίων εκεί, που είχαν μπροστά τους, ένα μικρό μπόλ με ένα πολτό από κάτι φαγώσιμο (αδευκρίνιστο τι)  και τα οποία ολομόναχα και καθισμένα στη σειρά, πάνω σε ένα βρωμερό πεζοδρόμιο,άρπαζαν και έτρωγαν τον πολτό και με τα δύο τους χεράκια, ίσως γιατί δεν γνώριζαν πότε και αν κάποτε θα ξανάβλεπαν φαγητό μπροστά τους..
Εάν μάλιστα κοιτούσες κατά τύχη, για λίγο δεξιά στην οθόνη του κομπιούτερ και έβλεπες τη πολύχρωμη διαφήμιση ενός ινστιτούτου αδυνατίσματος, που μας υπόσχεται με πειθώ,ότι θα χάσουμε τα περιττά κιλά με τα οποία η βουλιμία μας, μας <<φιλοδώρησε>> στα πρόσφατα γιορτινά τραπεζώματα, χωρίς κόπο και κυρίως χωρίς πείνα, τα πεινασμένα και φοβισμένα παιδικά ματάκια από τα  Βορειο-κορεοτόπουλα, μεγάλωσαν και θαρρείς με <<στοίχειωσαν>> όλη τη μέρα.

Για αυτό,όλοι μας, όσο και όπως μπορούμε, ας κάνουμε ότι είναι δυνατόν, για τα δικά μας παιδιά, που ευτυχώς δεν έχουν τη παραμικρή ομοιότητα με εκείνα, αλλά υπάρχουν όπως λέγεται και μερικά που πηγαίνουν νηστικά  τα πρωινά στο σχολείο τους. 
Πρώτα εμείς, ο καθένας και η καθεμιά μας και από κοντά και το κράτος, θα πρέπει να διορθώσουμε αμέσως παρόμοιες καταστάσεις για να μένει πάντα αναμμένος και φωτεινός ο Φάρος της ψυχής μας.
 

Οι πιγκουίνοι, διδάσκουν στη ταινία με τον κ. Πόππερ

Το τελευταίο καιρό βλέπω τις ταινίες που έχουν σαν θέμα τις ψυχοσωματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα κάθε
ηλικίας παιδιά,μετά από ένα διαζύγιο των γονιών τους, να αυξάνουν με  πολύ ταχύ ρυθμό.

Υποψιάζομαι ότι και οι κάθε φύλου, σεναριογράφοι θα έχουν προσωπικά βιώματα,τα οποία και τα μεταφέρουν στους ήρωες των ταινιών τους.

Διάβασα επίσης μία ελληνική έρευνα, η οποία αναφέρει ότι η οικονομική κρίση, έχει μειώσει δραματικά τα διαζύγια και αυτό, φίλοι μου το βρίσκω ακόμα πιο καταθλιπτικό και πολύ περισσότερο επώδυνο, για όλη την οικογένεια.
Συνήθως και εδώ μιλώ από προσωπικές παρατηρήσεις μου,τα διαζύγια έρχονται όταν (99%) εισέρχεται νέο πρόσωπο στη ζωή του ενός εκ των δύο, και (1%) επειδή η ζωή μεταξύ τους είναι αβίωτη.
Σκεφτείτε λοιπόν, αν θέλεις απεγνωσμένα να χωρίσεις για έναν από τους δύο παραπάνω λόγους, καί δεν μπορείς γιατί είσαι άνεργος ή άνεργη,τι είδους ζωή, και τί φοβερούς καυγάδες θα υπομένουν και θα υποφέρουν τα παιδιά του ζεύγους.
Ακόμα όμως και στις <<καλές>> περιπτώσεις διαζυγίων (και επανέρχομαι στον κ. Πόππερ, του σημερινού μου τίτλου και της ομώνυμης ταινίας, ακόμα και τότε, τα παιδιά ένα ή πιο
πολλά, μετατρέπονται σε  <<μπαλάκι>> ανάμεσα στους δύο γονείς και πρέπει να βρεθούν τρίτοι παράγοντες όπως οι πιγκουίνοι της ταινίας, για να ξανασυνδέσουν, αν όχι το ζεύγος αλλά τα παιδιά του και με τους δύο γονείς ισοδύναμα.

Αναφέρω τη πιό χαρακτηριστική ατάκα του έργου, όταν η π.σύζυγος λέει στόν π. άνδρα της.
-<<Είμασταν 15 χρόνια παντρεμένοι και ποτέ δεν μου είχες πεί, τα αισθήματα λύπης, που σου είχε προκαλέσει. η φυγή του πατέρα σου.Γιατί;
Σε τέτοιου είδους γιατί, δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, υπάρχει όμως η δυνατότητα , οι γονείς ενός πρώην ζεύγους, να μπορέσουν να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους, ακόμα και αν ζούνε πλέον με άλλο σύντροφο.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο,να γίνει αλλά έχουν υποχρέωση να το κάνουν ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουν ειλικρινά.

Υ.Γ.Σήμερα είμαι χαρούμενη, επειδή μετά από μήνες σχεδιασμού και ξανασχεδιασμού, του σκελετού του νέου μυθιστορήματος, ξεκινά το <<ταξίδι>> της γραφής του.
Γι αυτό και προσφέρω δωρεάν 5 αντίτυπα από το προηγούμενο, βιβλίο μου, <<Η ΑΠΑΓΩΓΗ>> σε όποιον/α επιθυμεί. Ενημερώστε με στο e-mail  katiazel@gmail.com.

   




 

Ευτυχώς ηρέμησα, για να μην πώ ότι άνθισα σαν τα όμορφα
λουλούδια που εικονίζονται στη διπλανή φωτό.
Και όλα τα παραπάνω γιατί;

Επειδή εδώ και χρόνια κατατρύχομαι από μία φοβερή αγωνία, μήπως και τα μηχανήματα που δημιούργησε ο τέλειος ανθρώπινος νούς, από <<σκλάβοι>>μας,  μετατραπούν απρόσμενα σε κυριάρχους αφέντες και μας υποδουλώσουν.
Όμως προχτές διάβασα μία έρευνα που ελπίζω να είναι αληθινή, αλλά ούτως ή άλλως εμένα με ηρέμησε.
Αποκαλύφτηκε λοιπόν, ότι ο πιο προηγμένος, ο πιό τέλειος και πλήρης
 << σκληρός δίσκος,>> είναι ο άνθρωπος, αφού σε μόλις ένα γραμμάριο του DNA  του, έχει τη δυνατότητα απομνημόνευσης 2,2 gigabits, πληροφοριών και γνώσεων.
Είναι ή δεν είναι παρήγορη αυτή η σπουδαία ανακάλυψη; Σας ερωτώ.
(Φυσικά τη λέξη <<άνθισα>> μπορείτε να μου τη χρεώσετε, ως έμμεση δικαιολογία για τη φωτό που δημοσιεύω, αφού όλες οι άλλες που ψάχνω, έχουν copyright, ως φαίνεται και δεν <<ανοίγουν..)

Και βέβαια δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό να αντιγράψω μία είδηση, αναφορικά με τον τόσο πρόωρα χαμένο Στήβ Τζόμπς, οποίος όταν πρωτο-πρότεινε σε κεφαλαιούχους τη δημιουργία τών κομπιούτερς η απάντηση που είχε τότε λάβει ήταν ένα:
<<Και ποιός θα αγοράσει τέτοια πράγματα;>>

<<Πράγματα>> που κατάφεραν να ξεπεράσουν σύνορα και πολιτικές αποκλεισμού ακόμα και από τις πιό σκληρές και  απάνθρωπες  σε διωγμούς δικτατορίες και να ενώσουν σε όλη την υφήλιο τους ανθρώπους, πέρα από χρώμα, τις θρησκείες ή την ίδια μόρφωση σε ένα απέραντο δίκτυο γνωριμιών και  γνώσεων, όχι πάντα ωφέλιμων, αλλά πάντοτε ταγμένων, στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Γι΄αυτό θα γράψω και εγώ,τελειώνοντας το περίφημο και τόσο καίριο.
<<Θα υπερασπιστώ με όλες μου τις δυνάμεις, το δικαίωμα σου, να διαφωνείς μαζί μου>>
 

15.000  κροκόδειλοι      
 ελεύθεροι κι΄ωραίοι
στον ποταμό Λιμπόπο
      της  Αφρικής.........

Τώρα ως πρός εκείνο το <<ωραίοι>> ε!! ας μην υπερβάλουμε κιόλας.
 Αν και επειδή πρόκειται για μικρούς στο μέγεθος,αλιγάτορες που είναι, μόλις ...2 μέτρα, ίσως να είναι πιό σέξι και χαριτωμένοι από τους ενήλικες που φτάνουν ενίοτε και τα 6,5 μέτρα.
Επίσης τώρα που σας γράφω,ούτε και για το ελεύθεροι, μπορώ να εγγυηθώ για το σύνολο τους, αφού κατάφεραν ήδη να πιάσουν περίπου 2.ΟΟΟ μέχρι τώρα.
Πως τούς πιάνουν;
Καλέ!!! πολύ εύκολο και απλό.
Ρίχνουν ενα χοντρό σχοινί σαν λάσσο και τους δένουν τα δύο πίσω πόδια.Γιατί τα πίσω;
Νομίζω ότι άν προσπαθούσαν στα μπροστά πόδια, το σχοινί θα είχε γίνει τρίμματα,σε δευτερόλεπτα, από τους τρομαχτικούς σε δύναμη σαγώνες τους, αν σκέφτουμε ότι σε ένα μεγάλο κροκόδειλο, η δύναμη πίεσης ανάμεσα στα κοφτερά σαν ατσάλι δόντια του, φτάνει τους 2 τόννους.
Κυρίες μου ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Μπορούμε να κυνηγήσουμε και εμείς έναν απο τους <<δραπέτες>> και αφού με τρομερή ευκολία τον συλλάβουμε και εν συνεχεία τον θανατώσουμε, θα τον ανταλλάξουμε στον περίφημο γαλλικό οίκο HERMES  με μία τσάντα τους, που τη λένε  KELLY, από το όνομα της Γκρέις Κέλλυ, της αξέχαστης στάρ και πριγκίπισσας, για την οποία και είχε σχεδιαστεί αυτό ειδικά το μοντέλο.

Ειναι φτιαγμένη από δέρμα, baby-crocodile,(ακριβώς η περίπτωση μας) είναι πάντα και μόνο σε φλογερό κόκκινο χρώμα και κλείνει μπροστά
με το κλασσικό κούμπωμα του οίκου, με τη μικρή χρυσή  κλειδαριά.

Ομολογώ ότι  από χτές που διάβασα την είδηση,φαντασιώνομαι τον εαυτό μου,πρώτα με έναν baby-crocodile, στον ώμο, και αμέσως  μετά με μία Κέλλυ στα χέρια μου.

Υ.Γ. Το ειδυλλιακό ποτάμι της φωτό μου, δεν έχει καμία σχέση με τη Ζιμπάμπουε και τη Μπουτσουάνα,ούτε με το εκτροφείο κροκοδείλων Ρακουένα, που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο αυτές αφρικανικές χώρες,αλλά όλες οι άλλες φωτό που προσπάθησα να βάλω και ήταν σαφώς πιο κατάλληλες, δέν <<άνοιγαν>> με τίποτα.  Sorry.
 

 

Έρχεται-έρχεται,

ο χιονιάς και εδώ.


Ως εκ τούτου, αρχίζω να
τραγουδώ,παραφρασμένο βέβαια το γνωστό εκείνο άσμα<<πάει-πάει-πάει, πάει η Αλκυόνη πάει και μαζί της εκείνες οι τόσο υπέροχες ομώνυμες της μέρες.Αχ αλκυονίδες μέρες, ελάτε  πάλι πίσω.
Σας θερμοπαρακαλώ γονυπετής.
Και όχι τιποτε άλλο.
Αλλά είχα και προσωπικό όφελος, γιατί τα λουλούδια στο μπαλκόνι μου άνθισαν από τον ήλιο ενώ  και οι ντοματιές μου (και δεν υπερβάλω) έβγαλαν τρία ντοματάκια , έτσι όπως ήταν κι΄αυτές λουσμένες στον ήλιο τόσες μέρες.
Και μη μου πεί κανένας, τι όμορφο που είναι το χιόνι, αφράτο και πάλευκο ενώ έτσι όπως πέφτουν οι νιφάδες του,από τον ουρανό πολλές φορές μοιάζουν να στροβιλλίζονται στους ήχους μιας μουσικής από μία αόρατη σε μας τους κοινούς θνητούς, ορχήστρα.

Ρομαντική η περιγραφή και συμφωνώ αλλά μόνο αν το χιόνι το βλέπεις στις κάρτ-ποστάλ ή σε κάποιο έργο, αλλιώς έτσι και πρέπει να βγείς έξω για να κάνεις τις πιό κοντινές, απλές ή απαραίτητες δουλιές, πάρε μαζί σου και το κινητό τηλέφωνο κλινικής ή ορθοπεδικού γιατρού,για να έχεις άμεση περίθαλψη, στο σπάσιμο που σίγουρα θα σου τύχει, από μια ακόμα πιο σίγουρη βουτιά πάνω στο κρυσταλιασμένο χιόνι.
Και μην μου πείτε  ότι είμαι υπερβολική, γιατί τον γύψο στα θρυμματισμένο μου χέρι,δυστυχώς εγώ τον κουβαλούσα για  επτά εβδομάδες, μετά από μία όχι πολύ παλιά,αλλά πολύ χιονισμένη ρομαντική  μου έξαρση.
Αυτά γιά σήμερα και ες αύριον τα σπουδαία και με πιό ωραία φωτογραφία, τώρα που έμαθα να τις τοποθετώ.
Αν βέβαια καταφέρω να το κάνω και αύριο.
Θα τα καταφέρω; άγνωστο.
Αλλά τέτοια κοσμοϊστορικά και αγωνιώδη ερωτήματα , είναι πού κάνουν τη ζωή μας πιο πικάντικη.

Η μύτη του Πινόκιο μεγάλώνει με τα ψέμματα

Ενώ η μύτη ενος Άγγλου, μεγαλώνει στ΄αλήθεια.

Καλά  λένε, ότι η ενασχόληση με τα μπλόγκ, είναι εξάρτηση.
Απεδείχθει περίτρανα και στη δική μου περίπτωση.

Ενώ έβλεπα με  ιδιαίτερη προσήλωση, (όπως ήθελα να πιστεύω) τις <<Συνομωσίες Εξουσίας>> κάνοντας ταυτόχρονα βαρύγδουπες σκέψεις του στύλ, <<οι πολιτικοί και στο Βορρά -γράφε Δανία_ και στο Νότο της Ευρώπης -γράφε Ελλάδα- κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα , τα ίδια λάθη και τα ίδια σφάλματα>> το μυαλό μου κατά βάθος, είχε κολλήσει στο <<κόλλημα >> από το μπλόγκ μου και αναρωτιόμουν τι έκανα πάλι λάθος.

Το <<πάλι>> ας θεωρηθεί ότι είναι επιεικής έκφραση αυτοεπίπληξης.
Αυτό ήταν.
Μόλις τελείωσε το σίριαλ, όρμηξα ξανά στο γραφείο μου και στην απέλπιδα προσπάθεια  μου να καθυποτάξω το κομπιούτερ μου.

Αν το θεωρείτε παιχνιδάκι, σας καλώ να γράφετε εσείς, εφεξής.

Τώρα για το θαύμα για το οποίο είχα αρχίσει να γράφω.

Για να θεραπεύσουν έναν ασθενή  από τον οποίο αφαιρέθηκε η μύτη του (ή μέρος αυτής) λόγω καρκίνου, οι γιατροί ξεκίνησαν μία πειραματική θεραπεία, ανάπλασης της μύτης του από δικά του βλαστοκύτταρα, ενώ το όλο υπό ανάπλαση σύμπλεγμα ιστών και βλαστοκυττάρων το <<φώλιασαν>> κάτω από το μπράτσο του, όπου και μεγαλώνει χιλιοστό με χιλιοστό κάθε μέρα,τρεφόμενο από τον οργανισμό του, μέχρι του επιθυμητού μεγέθους, οπότε θα αφαιρεθεί από τη σάρκινη κρύπτη του και θα  συγκολληθεί στο πρόσωπο του, χωρίς κίνδυνο απόρριψης, αφού θα έχει φτιαχτεί από τόν ίδιο.

Θα το εξομολογηθώ δεν αντέχω.
Για να κάνω κάτι τέτοια θαύματα ήθελα να γίνω και εγώ γιατρός.
Τώρα που δεν έγινα, τί μου απομένει;
Το μόνο που μου απομένει και μπορώ να κάνω.
Να γράψω το επόμενο μυθιστόρημα μου με ήρωες γιατρούς,καλούς και κακούς αντάμα.

 

Τζοκόντα, πάσης Γης και Σελήνης.

Τήν γνωρίζετε την κυρία , της εικόνας;

Μην μου πείτε όχι.

Η πασίγνωστη Μόνα Λίζα, του Λεονάρντο ντα Βίντσι, γνωστή επίσης και ως Τζοκόντα.

Ε!! και λοιπόν;

Λοιπόν φίλοι μου είναι η πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στη Σελήνη, έστω και σε μορφή λέιζερ.
 Άρα τώρα τη γνωρίζουν και οι κάτοικοί της Γής αλλά και <<εκείνοι>> της Σελήνης.

(Όσο για τις υφέρπουσες φήμες που τη θέλουν αντί για γυναίκα πλούσιου εμπόρου της εποχής, νεαρό έφηβο και αγαπημένο του ζωγράφου, τις θεωρώ αναξιόπιστες, και ως εκ τούτου τις απορρίπτω παντελώς.) Κακίες του κόσμου, τότε και τώρα.

Υποκλίνομαι στη φήμη της, για την ομορφιά της-τέλος πάντων, ας μην σχολιάσω, γιατί αυτά είναι γούστα, τη χειροκροτώ με θαυμασμό, γιατί άν και μουσαμαδένια(σε μουσαμά -καμβά έχει ζωγραφιστεί, το πορτρέτο της), τα κατάφερε και επιλέχτηκε ως  η πρώτη γυναίκα
και συνάμα το πρώτο έργο τέχνης που πλέον κατοικοεδρεύει στο φεγγάρι μας.

Μπράβο Τζοκόντα επιλέγω το δεύτερο της όνομα(υπάρχει λόγος) στην επιτυχία σου θα φάω μερικά σοκολατάκια με το όνομα σου.
Πόσα ακριβώς;
Αγαπητοί μου,ας μήν μπαίνουμε σε προσωπικά δεδομένα.

Η πρόποση στην υγειά της (για να μην ξανακλαπεί ή να μην την περιχύσουν με  υγρά,όπως έχει γίνει, παλιότερα, γι΄αυτό και το αλεξίσφαιρο τζάμι μπροστά της) δεν είναι εύσχημος δικαιολογία για να τσακίσω τις σοκολάτες, αληθής τρόπος πρόποσης στην επιτυχία της είναι.
Ή μήπως όχι;

Δύσκολα τα ονόματα αλλά πρέπει να τα θυμόμαστε
γιατί απλούστατα θα τους θυμόμαστε κάθε μέρα.

Γέρεν Ντάισελμπλούμ,ο νεοεκλεγείς επικεφαλής του EUROGROUP, εξ Ολλανδίας ορμώμενος και καταγόμενος.
Νέος, στα 46, γοητευτικός όπως τον παρουσιάζουν οι φωτογραφίες και τα βίντεο και υπερ-χαμογελαστός (ίσως και λόγω της εκλογής του) αν και για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, δεν ήταν ομόφωνη, αφού όχι μόνο δεν ψήφισε υπέρ του, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, αλλά και έφυγε εις ένδειξη διαμαρτυρίας.

Σανκάρ Μπαλασουμπραμάνιαν,ο ερευνητής που μαζί με την ομάδα του στο πανεπιστήμιο του Κεϊμπριτζ, 60 χρόνια  μετά την ανακάλυψη των Γουότσον και Γκρίν για τη διπλή έλικα του DNA, στο ίδιο πανεπιστήμιο ανακάλυψαν την τετραπλή έλικα, που αναπτύσσεται κυρίως στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, δίνοντας βάσιμες ελπίδες ότι θα βρεθεί πιθανόν το <<κλειδί>> της καταπολέμησης της πιό θανατηφόρας ασθένειας, των χρόνων μας.
Από κοντά και οι άλλες σπουδαίες έρευνες που μας αποκαλύπτουν ένα φάρμακο που για ένα χρόνο τουλάχιστον, οδηγεί τα προσβεβλημένα από το AIDS,κύτταρα να <<αυτοκτονούν>> για να περιγράψω πολύ απλοϊκά την αυτοκαταστροφή τους και την έστω και προσωρινή αναχαίτιση αυτής , της εξίσου φοβερής ασθένειας.

Κβάζαρ και Παρσέκ,(καλωσορίσατε στην αστρονομία)
Όπου το πρώτο σημαίνει έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα,που αναλύφτηκε πρόσφατα να καταυγάζει με τη λάμψη του το Άπειρο  και ο οποίος απέχει από τη Γή μας, περίπου 500 Μέγκαπαρσέκ, κάτι κοντινό μας δηλαδή (αστειάκι) αφού το κάθε παρσέκ, ισοδυναμεί με απόσταση που μπορεί να καλυφθεί  μετά από ένα ταξίδι, στο Διάστημα που θα είχε
διάρκεια 3,5.000.000 έτη φωτός.

Αυτά για σήμερα, αγαπητοί φίλοι, 800,κιόλας στον αριθμό   πριν από λίγο που τσέκαρα τα <<χτυπήματα>> σας και σας διαβεβαιώ ότι ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποτε θα δεχόμουν χτυπήματα που θα μου προκαλούσαν μόνον χαρά και όχι μώλωπες ή πόνο.





 

Να μου το θυμηθείτε θα τους θυμόμαστε καθημερινά.

Ας αρχίσουμε απο τον Γιέρεν Νταισελμπλούμ.

Πρόκειται για τον νέο κ. Γιούνκερ, ή μάλλον τον Ολλανδό διάδοχο του,

Σέξ επί θεατρικής σκηνής, σέξ εις την βιβλίων γραφή
Σέξι, σέξι,παντού σέξι ε!!! και όποιος αντέξει. 

Όταν όλοι εμείς οιευελπιστούντες σε ένα μπέστ-σέλερ
συγγραφείς ονειρευόμεστε μια τρίτη έκδοση, το τριπλό ημί-πορνό βιβλίο με τις αποχρώσεις του γκρί και με τα έντονα και  ξεκάθαρα περιγραφικά << χρώματα>> του σαδομαζοχισμού σε κάθε σελίδα του, χτυπά τις πρώτες 50.000 πωλήσεις των αντιτύπων του σε ένα μόλις μήνα, στήν Ελλάδα μας.

Όταν η <<Οδύσσεια>> σε σκηνοθεσία του πασίγνωστου Μπόμπ Ουίλσον, συγκεντρώνει απλά ευπρόσωπο αριθμό θεατών στο Εθνικό θέατρο, τα <<Κόκκινα Φανάρια>> στη νέα θεατρική τους παρουσίαση με το απόλυτο γυμνό επί σκηνής,(ανδρών και γυναικών)και τις ακόμα πιό ρεαλιστικές ερωτικές περιπτύξεις του σέξ κάθε μορφής, (από χειροποίητο μέχρι ρομαντικό ως καιπολύ
σκανδαλώδες) συγκεντρώνει από τις πρώτες μέρες των παραστάσεων του, ουρές μελλοντικών θεατών στα ταμεία του Εθνικού και αμέσως <<κερδίζει>> τεράστια πρωτοσέλιδα με τους άρρενες πρωταγωνιστές να χουφτώνουν τα γεννητικά τους όργανα, μέσα από τα απειροελάχιστου μεγέθους σκουρόχρωμα σλίπ τους, και αυτό γίνεται και πάλι στην σημερινή Ελλάδα μας....
(Υπενθυμίζω ότι εννοώ την Ελλάδα της φτώχιας καιτης αβάσταχτης κρίσης, για να μην ξεχνιόμαστε....)

Ε!!τότε, δικαίως αναρωτιέσαι, τι ακριβώς συμβαίνει στην απανταχού ελληνική κοινωνία μας.

Βέβαια.τώρα που το σκέφτομαι...

Θάπρεπε να μας είχε προϊδεάσει από καιρό η επιτυχία από τις οι γνωστές διαφημίσεις του Κίτσου και της Τασούλας που και εκείνες για επιδόσεις στο σέξ μιλούσαν ή έστω με κομψό χιούμορ υπονοούσαν.

Αλλά εδώ εγείρεται το πελώριο ερώτημα που γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο με την ανακοίνωση του θλιβερού νέου της αποδημίας του γνωστού συγγραφέα βιβλίων και θεάτρου Παύλου Μάτεσι.
Τι πρέπει να κάνουμε, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το γράψιμο, επαγγελματικά και ιδιωτικά αλλά φεύ όχι πορνογραφικά;

Καλέ μη χειρότερα (αν υπάρχουν και χειρότερα)

Ακόμα και τη δύναμη του Facebook, με τη πληθώρα των  εικονικών και άϋλων <<φίλων>> του, καταφέρνει να νικήσει το εξόχως φουρτουνιασμένο θυμικό του μάγκα Νεοέλληνα, που μπορεί και μετατρέπει ένα αίτημα φιλίας (έστω και αν υπέκρυπτε απαρχή ενός φλέρτ) σε ωμή πράξη απόπειρας δολοφονίας, του στυλ <<θα σε μάθω εγώ,εσένα  που πειράζεις τη φιλενάδα μου>>. 
Συνέβει στην Ηγουμενίτσα εν έτει 2013.
Όμως  το αληθινό και υπαρκτό πρόβλημα, όπως όλα δείχνουν είναι οι κοινωνικές καταστάσεις, που δυστυχώς
έχουν αγριέψει σε σημείο, έκρηξης, όπως αυτή που έγινε πρίν λίγες ώρες στο εμπορικό κέντρο, στο Μαρούσι , ευτυχώς με ελαφρούς τραυματισμούς μόνον δύο, από
τους εργαζόμενους εκεί σεκιουριτάδες.
Όχι ότι το θεωρώ μικρό κακό, να <<πληρώνουν>> με έστω
και ελαφρείς τραυματισμούς,τα άτομα που βγάζουν το ψωμί τους, προσπαθώντας να διαφυλάξουν όλους εμάς.

Όσο για τον δύστυχο 56χρονο που βρέθηκε δεμένος και νεκρός στο σπίτι του, θα ήθελα να ξέρω, αν τυχόν και αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι δράστες δεν ήταν Έλληνες,αν οι διαδηλώσαντες προχτές αντιρατσιστές, θα στείλουν έστω και μια γραμμή συμπόνιας, στους δικούς του.

Ρατσιστής στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν γεννιέται κανένας, καθώς δεν υπήρχαν φυλετικά μίση και προβλήματα, αν τώρα οι συνθήκες προσφέρουν ιδανικό χώρο για να αναπτυχτούν κόμματα (ψηφισμένα από τους Έλληνες) που πρεσβεύουν παρόμοιες απόψεις, αυτό δεν θα το λύσουν οι διαδηλώσεις, στη πλατεία Συντάγματος ή όπου αλλού, αλλά η πρέπουσα μεταναστευτική πολιτική , που θα πρέπει να είναι και δίκαιη και αδογμάτιστη. 

Βραβεύσεις επτά γυναικών για το μεγάλο εθελοντικό τους έργο
     και του ιδρύματος <<Ευαγγελιστής  Μάρκος>> στη Θέρμη

Σήμερα πραγματοποιήθηκε στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, μία ωραία και συγκινητική τελετή, επιβράβευσης άξιων γυναικών που πρόσφεραν πάρα πολλά, επί δεκαετίες στους διάφορους τομείς της  κοινωνίας της Θεσσαλονίκης,με το πολυετές έργο τους πάντοτε σε εθελοντική βάση.
Βραβεύτηκαν οι πρώην πρόεδροι, του <<Ασύλου παιδιού>> Λίγεια Ζαχαριάδου,της <<Μέριμνας παιδιού>> Αικατερίνη Βαρέλλα, του ορφανοτροφείου θηλέων <<Μέγας Αλέξανδρος>> Αλίκη Διαμαντή, της <<Μέριμνας  Ποντίων κυριών>> Μαίρη Στεργιάδου και του ορφανοτροφείου θηλέων<<Μέλισσα>>, Κλέας Παπαναγιώτου.
Επίσης το ίδρυμα προστασίας για τις άγαμες και κακοποιημένες μέλλουσες μητέρες, <<Ευαγγελιστής Μάρκος>>, στη Θέρμη.

Δύο ακόμα από τις βραβευθείσες σήμερα, συνεχίζουν να προσφέρουν και στις μέρες μας,καθημερινό έργο, με τον ίδιο ζήλο και την ίδια ολοκληρωτική αφοσίωση στον εθελοντισμό, αλλά και στην ανθρώπινη φιλαλληλία.
Πρόκειται για  κυρίες, Λευκοθέα Μάτη, που πρόσφερε γενναιόδωρα την οικονομική δυνατότητα στον σύλλογο <<Αμυμώνη>> για παιδάκια  ΑΜΕΑ κάθε κατηγορίας,χορηγώντας τους,το ποσό που χρειαζόταν για την ανέγερση ενος  4όροφου κτιρίου, όπου θα στεγαστούν οι υπηρεσίας ιατρικής βοήθειας του συλλόγου, πρός τα μέλη του.

Η δεύτερη είναι η ιδρύτρια και εκλεγμένη πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων των καρκινοπαθών παιδιών <<ΣΤΟΡΓΗ>> Τίμη Μπακατσέλου, που ολοκληρώνει μαζί με το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου αλλά κυρίως μαζί με την αμέριστη αγάπη και υποστήριξη των μελών και των φίλων της<< ΣΤΟΡΓΗΣ>> τη δεύτερη μεγάλη κοινωνική της προσφορά, που είναι ένα επίσης 4όροφο κτίριο, όπου θα στεγαστεί  ο Ξενώνας Φιλοξενίας,για τα καρκινοπαθή παιδάκια και τους συνοδούς  τους, όταν έρχονται για θεραπεία στή Θεσσαλονίκη και ειδικότερα στην Αυτόνομη Αιματολογική μονάδα  μεταμόσχευσης μυελού των οστών,<<ΣΤΟΡΓΗ>> στο νοσοκομείο Παπανικολάου, που αποτελεί και το πρώτο μεγάλο ιατρικο-κοινωνικό έργο της <<ΣΤΟΡΓΗΣ>>.Πρόκειται για ένα κτίριο, 4.500 τ.μ. το οποίο  ανεγέρθει και εξοπλίσθηκε ιατρικά και νοσοκομειακά, αποκλειστικά με δαπάνες του συλλόγου και χωρίς καμία κρατική ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση, όπως βέβαια γίνεται, τώρα και με τον Ξενώνα Φιλοξενίας.
Δίκαια η <<ΣΤΟΡΓΗ>> βραβεύτηκε με το μεγάλο Βραβείο Ηθικής Τάξης από την Ακαδημία Αθηνών.

Πρωτεργάτης της εκδήλωσης μαζί με τα μέλη του δ.σ. της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ανδρών, ο πρόεδρος της, Θόδωρος Δαρδαβέσης, α.καθηγητής ιατρικής ΑΠΘ. Για τη πολύπλευρη και πολυπρισματική δράση της Αδελφότητας, θα αναφερθούμε αναλυτικά σε προσεχές σημείωμα.

Σήμερα αξίζει στους αποδίδοντες τη πρέπουσα ηθική επιβράβευση αλλά και στις βραβευθείσες ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλης της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης μαζί με το πιό θερμό χειροκρότημα μας.
 

Επτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις τον σκοπό...........
Επτά κάλπες θα σου βρω για να διαλέξεις, τι και ποιός................

Άλλοι ζητούν επτά, άλλοι τέσσερις, πολλοί από μέσα τους καμία, και όλοι εμείς οι εκτός ελληνικού κοινοβουλίου, ζητούμε 300 κάλπες για να ψηφίσουμε και να  επιμερίσουμε ακριβώς στον καθένα εκλεγμένο (από εμάς βουλευτή) τις ευθύνες που του αναλογούν για το σημερινό μας χάλι.

Εντωμεταξύ, το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι πολύ σύντομα μόνο για τους ολίγους και εκλεκτούς, (γράφε λεφτάδες) ναι!!ναι!! υπάρχουν ακόμα και τέτοιοι, έστω και σαν σπάνιο είδος υπό εξαφάνιση στην Ελλάδα.
 Ερώτηση: Γιατί; θα χάσουν και αυτοί τα λεφτά τους;
Καλέ καθόλου, ούτε ευρώπουλα τους θα χάσουν ούτε τις  οφσόρ 
εταιρείες τους , απλά και μόνο, αυτοί θα πάνε σέ άλλο κράτος, για να ζήσουν εκεί αυτοί καλά και εμείς χειρότερα.

Όσο για εκείνο το λαικόν ρητό, <<είπαν το νερό, νεράκι>>που το ξέρουμε όλοι, τώρα γίνεται <<δύσοσμη>>πραγματικότητα,καθώς ήρθαν και εκεί οι νέες ανατιμήσεις.
Να μου το θυμηθείτε σε λίγο όλοι, θα θυμίζουμε τις μαρκησίες και τους δούκες του Βασιλιά-Ήλιου, της Γαλλίας, που ποτέ δεν πλενόταν αλλά για να σπάσει κάπως η μπόχα που ξεχυνόταν  από πάνω τους, άδειαζαν  στα ρούχα τους, καντάρια τα αρώματα.
Γεγονός που τούς έκαναν να βρωμούν στο πολλαπλάσιο.

Και φτάνουμε,  τώρα στο τόσο πολυδιαφημισμένο (πάλι με δικά μας λεφτά) φυσικό αέριο και τους παχυλότατους λογαριασμούς που αποφάσισε να μας στέλνει με φενάκη την ανατίμηση του πετρελαίου. Λογαριασμούς- γιαγκίνι (εις τη τουρκική σημαίνει τρομερά μεγάλη πυρκαγιά που είναι αδύνατον να σβηστεί)
Το γράφω στα τούρκικα για να το καταλαβαίνουμε όλοι, αφού αρχίσαμε να τα μιλούμε πιά άπταιστα, μετά τα καθημερινά πολύωρα μαθήματα από όλα τα κανάλια που προβάλλουν τα τούρκικα σίριαλ.
Για να ξαναγυρίσω στους γιαγκίνι-λογαριασμούς,παρατήρησα από τον εαυτό μου, ότι ευτυχώς σου ανάβουν  τόσο το μυαλό και σου τσουλουφλίζουν τόσο πολύ τη τσέπη, που δεν χρειάζεσαι μετά το άνοιγμα του λογαριασμού, να ανοίξεις το αέριο, τουλάχιστον για τρείς μέρες.
Κάτι είναι και αυτό.
Όσο για τα χαράτσια, (και αυτό τούρκικο από τη λέξη harac,που σημαίνει βαρύς και θηριώδης κεφαλικός φόρος) ε!! αυτά παλιά τα πλήρωναν οιΈλληνες ραγιάδες στους  τούρκους πασάδες, τώρα τα πληρώνουμε πάλι οι Έλληνες ραγιάδες,αλλά στους  Έλλήνες <<πασάδες>> που τα αποφασίζουν και μας τα επιβάλλουν, χωρίς  πολλές-πολλές  εξηγήσεις, και οι οποίοι  όπως είναι γνωστό διαβιούν στο Μέγα Σαράι που λέγεται Βουλή.



 

               Στον  Αστερισμό της βασιλόπιτας.

Κόβω, κόβεις , κόβει, κόβουμε ,κόβετε, οι πάντες κόβουν τη βασιλόπιτα τους.
Και πρώτα  από όλους τα σωματεία, και θαρρώ επειδή πήγα σε αρκετές  από αυτές τις εκδηλώσεις <<κοπής βασιλόπιτας του 2013>>, ότι είναι μία ευκαιρία να ξαναδούμε καλούς φίλους που έχουμε καιρό να συναντήσουμε αφού τα τελευταία χρόνια, εγώ τουλάχιστον (αλλά και πολλοί άλλοι) από ότι ακούω, τους μόνους που συνέχεια βλέπουμε είναι οι ασταμάτητοι και πάντα παραφουσκωμένοι λογαριασμοί, που πρέπει να πληρωθούν και μάλιστα αμέσως.
Παρατήρησα επίσης ότι σ΄αυτές τις εκδηλώσεις έχει χαθεί οριστικά πλέον η χαρούμενη διάθεση που άλλοτε ήταν το κύριο χαρακτηριστικό τους.
Θεωρώ ότι μαζί με τα κομμάτια της βασιλόπιτας, έχουν <<κοπεί>> δια παντός και η αισιοδοξία για το μέλλον όλων των γενεών και όχι μόνο της νεολαίας.
Τι άλλο διαπίστωσα;
Διαπίστωσα, ότι  βασικό θέμα ανταλλαγής απόψεων και συζητήσεων, είναι οι πόλεις του εξωτερικού στις οποίες έχουν μετακομίσει τα παιδιά των πιο πολλών αφού εκεί και μόνο εκεί υπάρχει αξιοποίηση των πολλών πτυχίων και μεταπτυχιακών τους που με τόσο κόπο των ίδιων και τόσο χρήμα των γονιών  τους, έχουν αποκτηθεί.
Μια και αναφέρομαι σε συναντήσεις με παλιούς καλούς φίλους και συγγενείς, θάθελα να αναφέρω και τις  δύο αδελφές Τάνια Ντέλις και Χεντίγια Τάλιτς στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που το διαδίκτυο και το περίφημο Facebook, επανασύνδεσε μετά από 72 χρόνια, που είχαν χάσει η μία την άλλη  και αν και ζούσαν σε κοντινή σχετικά απόσταση,
δεν γνώριζαν ότι και οι δύο βρισκόταν στη ζωή.
Σίγουρα αυτών η (υποθετική φετινή βασιλόπιτα) θα είναι η πιο ευτυχισμένη της ζωής τους.   

 

Oι φαν των <<οφθαλμόλουτρων>> μπορούν να είναι πολύ ήσυχοι, όσο η κρίση μακραίνει τόσο ο ποδόγυρος κονταίνει.

Όσο για τις καλικέλλαδες αοιδούς των νυχτερινών κέντρων, τώρα πια είναι απολύτως ήρεμες, καθώς δεν χρειάζονται να ξοδεύουν όπως παλιά περιουσίες για τουαλέτες.
Και γιατί όχι;
Μα είναι τόσο απλό, τώρα τραγουδούν, απλά φορώντας τα εσώρουχα τους  και άντε που και πού κάποιο επιπλέον έξοδο για να πάρουν μπότες σπιρουνάτες ή μάλλον καρφοστολισμένες.

Καλές επίσης (αναφέρομαι στις μπότες) αν κάποιος θεατής υπερ-μερακλώνεται και δεν λέει να κατεβεί με τίποτα από τη πίστα, να χρησιμοποιούνται από τις τραγουδιάρες, ιδιαίτερα από εκείνες που ανήκουν στον αστερισμό, <<και από φωνή κορμάρα>> και για μία μικρή προειδοποιητική σπρωξιά.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, παρακαλώ μη θεωρήσετε τα παραπάνω σχόλια, ως κουτσομπολίστικες κακίες, του τύπου, όσα δεν φτάνει η αλεπού.... Αντίθετα μάλιστα  τα σχόλια μου εμπεριέχουν απυρόβλητο θαυμασμό και όχι σφαίρες κακίας, γιατί το κυριότερο σε μία εποχή κρίσης είναι να μπορείς να επιβιώνεις με όσα λιγότερα πράγματα γίνεται. Όταν αυτό ακριβώς πράτουν οι καλλίπυγες τραγουδίστριες είναι άξιες θαυμασμού και όχι μόνον.

Υ.Γ. Ίσως κάποιοι φίλοι να θυμούνται την απορία που είχα εκφράσει πριν λίγα σημειώματα, αν οι δηλώσεις των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης περνούν σύριζα από τη κοινή λογική χωρίς να την αγγίζουν.
Μάλλον είχα δίκιο στη πρώτη μου εκτίμηση, αφού έκαναν τον αρχηγό τους να δηλώσει με όση πειθώ μπορούσε,αλλά και χωρίς να φάει ξύλο από τους πολλούς αυτοπροσδιοριζόμενους ως αναρχικούς, βουλευτές του:
<<Μην ακούτε και εμείς, άνθρωποι νοικοκυραίοι είμαστε>>
 

Νάτος και ο <<Τσομπάνης-Chobani>> που έγινε
μεγαλοπρεπέστερος του Σουλεϊμάν και δυστυχώς
                     έφαγε την ΦΑΓΕ, στις ΗΠΑ.

Και μετά λένε και γράφουν ότι το περίφημο,γνωστό αλλά και χιλιομασημένο κλισε  του <<American dream>> είναι μόνο μία άδεια έκφραση πλέον και δεν αντιστοιχεί καθόλου με την  πραγματικότητα.
Κι΄όμως ο κ. Χάμντι Ουλουκάγια, εκ Τουρκίας, που πήγε στις ΗΠΑ για να σπουδάσει,διοίκηση επιχειρήσεων, μετά την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο της Άγκυρας,μπορεί να μην πήρε το πτυχίο του στο μεταπτυχιακό που είχε διαλέξει να παρακολουθήσει πήρε όμως κάτι πολύ πιο σπουδαίο.
Τι είναι αυτό;
Είναι το τεράστιο 49% στις πωλήσεις του είδους γιαουρτιού , που εμείς ονομάζουμε στραγγιστό αλλά εις τας Αμέρικας πωλείται με την επωνυμία <<ελληνικό>> , ενώ η μάρκα του λέγεται Τσομπάνης-<<Chobani>> και το οποίο εκτόπισε δηλαδή επί το λαικότερον <<έφαγε>> τις πωλήσεις του αντίστοιχου γιαουρτιού της ΦΑΓΕ, που περιορίστηκε  σε ένα μετριοπαθές 14%.
Το ίδιο και στην Αγγλία αλλά εκεί η ελληνική εταιρεία έχει κερδίσει καταρχήν το πρώτο δικαστήριο για να πετύχει να άρει την επωνυμία <<ελληνικό>> από ένα προϊόν που είναι απλώς απομίμηση, (έστω και εξαιρετική, αλλά πάντα απομίμηση) ενός ελληνικού είδους γαλακτοκομίας.
Τα αποτελέσματα θα τα μάθουμε στη δίκη που θα γίνει τον προσεχή Φεβρουάριο, μέχρι τότε ο τσομπάνης θα αυξάνει την περιουσία του ιδιοκτήτη του, που ήδη ανέρχεται στο σεβαστό ποσό του 1,1 δις δολαρίων και θα αποδεικνύει ότι το  American dream,ζει και βασιλεύει, για όσους αρπάζουν τις ευκαιρίες όπως έκανε ο <<Τσομπάνης>> όταν αγόρασε  ένα παλιό εργοστάσιο παρασκευής γιαουρτιού στο Νιού Μπερλίν, που η μια γνωστή πολυεθνική  εταιρεία πουλούσε σε εξευτελιστική τιμή.
Και έτσι κατάφερε να γίνει και τυροκόμος αρχικά αλλά και ο μεγαλύτερος γιαουρτάς της Αμερικής.
 

Ινδία: Όταν λένε ο χρυσός  play-boy, κυριολεκτούν.

Υπάρχει και η φωτογραφία του,για να πείσει κάθε <<άπιστο Θωμά>> ότι όταν ο Datta Phuge, λέει ότι είναι ένας χρυσός πλέιμπόι, όχι μόνο το εννοεί αλλά και το πραγματοποιεί.
Με ποιόν τρόπο;
Εδωσε παραγγελία και επί δύο εβδομάδες  και επί δεκάεξι ώρες καθημερινά ειδικές υφάντρες σε συνεργασία με  τις καλύτερες κεντήστρες στην Ινδία, του έφτιαξαν ένα πουκάμισο από ολόχρυσες κλωστές 24 καρατίων παρακαλώ, που το φορά και δηλώνει ότι έτσι ντυμένος είναι απολύτως βέβαιος ότι τώρα θα βρεί τη γυναίκα των ονείρων του.

Τώρα εγώ από τη μακρινή και ταλαίπωρη Ελλαδίτσα, ερωτώ αν περισσεύει κάποια τσέπη έστω και μικρή να μου τη προσφέρει και υπόσχομαι να πάω στην Ινδία (με έξοδα του) να ψάξουμε μαζί για την Δουλτσινέα των ονείρων του, εκείνος σαν νέος Δον Κιχώτης και εγώ από δίπλα σαν Πάντσο Βίλλα.
Έχω και  έτοιμη πρόταση αν προτιμά γυναίκες με πλούσιο μπούστο, την πολύ γνωστή ηθοποιό και μέχρι πρότινος και προ μεγάλης  βούτας στο παρκέ διαγωνιζόμενη στο ανάλογο  κυριακάτικο σώου.
Γιατί προτείνω αυτήν ειδικά;
Επειδή ευθαρσώς δηλώνει και το γράφει:
<<Το ταλέντο μου είναι το στήθος μου>>
Αγαπητέ μου φίλε χρυσοπουκαμισά, έχει η πατρίδα μου βέρες γόησσες,γιατί να ψάχνεις μόνο στις συμπατριώτισες σου;

                       

    Μαγειρεύω-μαγειρεύεις-η Ελλάδα όλη μαγειρεύει
                      τουλάχιστον στις τηλεοράσεις

Τώρα τι να πιστέψεις για αυτή τη χώρα μας, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα όπως έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι.
Βρίσκεται σε οικονομική κρίση ακόμα;
Υπάρχουν στ΄αλήθεια ουρές νεόπτωχων στα διάφορα συσσίτια;
Έχουμε υπεραφθομία φαγητών τόσο που να χρειαζόμαστε καθημερινά τουλάχιστον,10 με 12 νέες και πρωτότυπες  συνταγές των ποικιλλώνυμων   ανδρών και γυναικών σεφ, ΟΛΩΝ των ελληνικών καναλιών,ή μάλλον όλων εκτός του καναλιού της Βουλής, αλλά εκεί, όλοι γνωρίζουμε ότι <<μαγειρεύουν>> διαφορετικά πράγματα.
Μυστήριο άλυτο, η μόνη απάντηση είναι ότι είμαστε η χώρα των αντιθέσεων.

Όσο για τους διαγωνισμούς μαγειρικής με τους βαρύγδουπους ξενόγλωσσους τίτλους εκεί να δείς τηλεοπτική κλωτσοπατινάδα, για το ποιός ή ποιά θα έχει την υψίστη τιμή όχι μόνο να εμφανίζεται μαζί με τους επίδοξους νικητές αλλά να λέει  και τις τόσο βαρυσήμαντες και καθοριστικές για την επιβίωση μας ως έθνους διαταγές: <<Αρχίστε τώρα>> ή << κατεβάστε τα κουτάλια σας-τέλος χρόνου>>

Αναρωτιέμαι μόνο και το κάνω πρόταση εάν δεν έχει γίνει ως τώρα , όλα αυτά τα πιάτα των φαγητών  και γλυκών που παρασκευάζονται καθημερινά να διανέμονται σε φορείς  και οργανώσεις που ασχολούνται με τους ανέργους συμπατριώτες μας, ώστε να έχει και μια ουσιαστική κοινωνική συνεισφορά αυτός ο τηλεοπτικός καταιγισμός μαγειρικής.
Ελπίζω πάντως οι υπεύθυνοι των εκπομπών να έχουν φέτος μία στοιχειώδη επαφή με τη κοινή λογική και τη πραγματικότητα εν έτει 2013, με τις φοροεπιδρομές που έρχονται καλπάζοντας κατεπάνω μας και τις επόμενες χιλιάδες <<μετακινήσεις-απολύσεις>> υπαλλήλων και να μην μας προσβάλλουν όλους, μαγειρεύοντας τεράστια και πανάκριβα ψάρια, αστακούς και γαρίδες και κόντρα φιλέτα.

Να πώς ότι το πιστεύω, θάναι ψέμματα. Η αλήθεια είναι όμως, ότι το εύχομαι ολόψυχα.    katiazel@gmail.com

                                     Γυναίκες σε μεγάλη κρίση                               
                   Οι ξένες μας δαγκώνουν για τους λογαριασμούς     
 Οι Ελληνίδες δαγκώνουμε τα χείλη για να τους αντέξουμε    


Στην αγορά της  Ρόδου, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα έτσι και ζητήσεις απόδειξη λογαριασμού σε κατάστημα με κινέζικα είδη.Αντί αποδείξεως εισπράτεις μία βαθύτατη δαγκωνιά και δύο χαστούκια, από τις εξαγριωμένες πωλήτριες που προέρχονται και αυτές από τη χώρα του πάλαι ποτέ Μεγάλου Τιμονιέρη (γράφε Μάο)

Στη Κύπρο πάλι η πρέσβειρα της Αιγύπτου, εμπνευσμένη ίσως από τις οδομαχίες της   πλατείας Ταχρίρ, δέρνει όχι μόνο την τελωνειακή υπάλληλο αλλά και τον προϊστάμενο της, όταν την παρακαλούν να μη μπει στον απαγορευμένο χώρο για επισκέπτες του αεροδρομίου της Λάρνακας.

Στην Ινδία στη μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας για την 23χρονή Γιότι που πέθανε με απερίγραπτα βασανιστήρια στα χέρια των  έξη βιαστών της, οι γυναίκες κρατούν μεγάλα πλακάτ που γράφουν:
<<Εσείς μας βιάζετε, εμείς σας το κόβουμε>> και  δεν το λένε μόνο αλλά το κάνουν και έργο.
Στην ταλαίπωρη Ελλαδίτσα μας, οι γυναίκες δαγκώνουμε μόνες μας τα χείλη μας, για να αντέξουμε στον κατακλυσμό ή μάλλον στο τσουνάμι των λογαριασμών, που μας έρχονται κάθε μέρα.
Πάντως εγώ φέτος αντί για τον Αϊ Βασίλη έστειλα γράμμα στον Νώε και τον απειλώ με  θανάσιμες δαγκωνιές, έως τελικής του πτώσης, αν βάλει στην επόμενη Κιβωτό που θα φτιάξει, ζευγάρι πολιτικών, (ασχέτου φύλου) και ζευγάρι εφοριακών και πάλι (ασχέτου φύλου).
Το επάγγελμα μετράει για την πραγματοποίηση της απειλής μου, όχι αν θα είναι άνδρες ή γυναίκες.

Υ.Γ. Φίλος ή φίλη, μου έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα, να μην είμαι αφελής, αλλά να καταλάβω οτι  οι συριζαίοι, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι με τις δηλώσεις τους, θα ανέβουν και άλλο οι χρυσαυγίτες, τότε όμως, όλοι οι του κεντροαριστερού-σοσιαλιστικού χώρου, τρομαγμένοι από αυτή  την άνοδο, θα τρέξουν να μπούνε υπό τη σκέπη τους. ΛΕΤΕ;

      Πως ο Οβελίξ, έγινε (λόγω φόρων) Ταβάριτς Οβελίξωφ

Ανέβαιναν τη σκάλα στο εξοχικό στο Σόλτσι,πρώτα η κοιλιά του και μετά ο ίδιος. Μετά άνοιξε την τεραστίων διαστάσεων και πάχους αγκαλιά του και κυριολεκτικά <<έπνιξε>> μέσα της τον οικοδεσπότη του, που παραμένει λεπτός, μετρίου αναστήματος και αθλητικός.
 Τις φήμες για κάποιο ανορθωτικό λίφτινγκ, του δευτέρου, τις κρίνω εντελώς ανυπόστατες, απλά πιστεύω, ότι όπως και τόσες άλλες κυρίες είχε και ο ίδιος, το χρόνο φέτος, να κοιμηθεί αρκετά, να ξεκουραστεί και γι΄αυτό και δείχνει τόσο νεότερος.
Στο τετ-α- τέτ, πάντως δείπνο, που τού έκανε ο νέος του πλέον Πρόεδρος, υπήρχαν και δύο μεταφράστριες, γιατί ο πρόεδρος δεν είναι άσχετος.Είναι γάτα.
Γνωρίζει άριστα από την προεδρία του στις Μυστικές Υπηρεσίες, ότι μέχρι οι διερμηνείς να μεταφράσουν τα λεγόμενα του, έχει όλο το χρόνο να σκεφτεί τι έχει πεί, ώστε να το διορθώσει αμέσως αν κατά τύχη <<λανθάνουσα γλώσσα την αλήθεια είπε>>.

Όσο για το  τραγουδάκι που λέει <<άσε τον παλιόκοσμο να λέει, να λέει ότι θέλει>> μπορούμε να το παραφράσουμε, τώρα ως εξής<<άσε τα Γαλλάκια να λένε, να λένε ότι θένε>> μετά τις δηλώσεις της κρατικής γαλλικής τηλεόρασης, που ξαφνικά θυμήθηκε, ότι ο νυν Ταβάριτς Οβελίξωφ, είχε πέσει από το σκούτερ του, λόγω τραγικής μέθης και είχε κρατηθεί στο κρατητήριο 2 μέρες μέχρι κάπως  να ξεμεθύσει κ.λ.π. -κ.λ.π.
Σε αντίθεση  η νέα του πλέον πατρίδα, τον όρισε αυθωρεί και παραχρήμα,επίσημο εκπρόσωπο της για τη διεκδίκηση διοργάνωσης ποδοσφαιρικών αγώνων το 2018.
 Γιατί η <<γάτα>> που λέγαμε, παραπάνω ξέρει ότι ο ντόρος, γύρω από ένα πρόσωπο ή ένα γεγονός, δεν κρατά πολύ καιρό για τούτο και πρέπει να τον εκμεταλλευτείς αμέσως.
Αυτά σαν σχόλια, καλοπροαίρετης κριτικής,(σκέψου τι θα έγραφα αν ήταν κακοπροαίρετη).
Διαφωνώ μόνο για τη φυσική του εμφάνιση στο ρόλο του Ρασπούτιν που παίζει στη νέα του ταινία γιατί ο αληθινός, ήταν ψηλός, αδύνατος και είχε κάτι τεράστια πράσινα μάτια που σε μαγνητίζουν ακόμα και τώρα όταν τον βλέπεις, μέσα από τις αυθεντικές του φωτογραφίσεις κι ας είναι ασπρόμαυρες. 
Ίσως όμως ο νυν και με επίσημο διαβατήριο πλέον, ταβάριτς, να <<σκεπάσει>> με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του την εξωτερική ανομοιότητα. Θα δούμε.
Σ.Σ. Ταβάριτς, σημαίνει  σύντροφος, αγαπητοί μου εν blog, σύντροφοι. 

Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί και χαρές μεγάλες...

Αληθινά φίλες και φίλοι του blog , σήμερα ένιωσα μια μεγάλη χαρά διαβάζοντας ότι η Μυρτώ το 15χρονο όμορφο κορίτσι που χτυπήθηκε τόσο βάναυσα από το ανθρωπόμορφο τέρας-βιαστή της,το καλοκαίρι στη Πάρο έκανε έστω και υποβασταζόμενη, τα πρώτα της δύο-τρία βήματα , προς την φυσιολογική ζωή,που την περιμένει για να την ξαναγκαλιάσει.
Βέβαια έχει μπροστά της ακόμα ένα μακρύ διάστημα, υπομονής και επιμονής,με επώδυνες θεραπείες για ξαναβρεί την υγεία της και να μπορέσει να 
επανενταχθεί και πάλι στους καθημερινούς ρυθμούς μιας φυσιολογικής ζωής.

Όμως έζησε, και αυτό είναι το πιο σημαντικό το πιο σπουδαίο και πιο ψυχολυτρωτικό για όλους μας, που παρακολουθούσαμε από μακριά τον γολγοθά της ίδιας και των γονιών της που τον ανέβαιναν και τον βίωναν, λεπτό το λεπτό τόσους μήνες κάθε μέρα.
Ένα εύχομαι μόνο ολόψυχα, η κοτρόνα με την οποία με τόση μανία τη χτύπησε ο μιερός βασανιστής της, μαζί με τα άλλα τραύματα να έχει εξαλείψει από τη μνήμη της όλη αυτή την απάνθρωπη δοκιμασία που υπέστει.

Κ αργότερα να ευχαριστήσει τον καλό Θεό, που την προστάτευσε και δεν είχε το φριχτό θάνατο της νέας και εξίσου όμορφης Ζωής από την Ξάνθη .
Στην Αμερική και σε πολλές άλλες χώρες, ο βιασμός και η απαγωγή μικρών παιδιών τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών.
Στην Ελλάδα, αυτές τις τρομερές βαναυσότητες τις καταδικάζουμε με λίγα χρόνια φυλάκιση,με τον τρομαχτικό κίνδυνο, αυτά τα  κατ΄όνομα μόνο ανθρώπινα τέρατα, να βγούνε και να ξανακάνουν τα ίδια και σε άλλα ανύποπτα νεαρά κορίτσια;


 

 Τσελεμεντές του αναρχικού,ή( η αμετροέπεια χτυπάει κόκκινο)

Χτες μόλις, είχα ορκιστεί στον εαυτό μου, να μην αναφερθώ ξανά στα <<15 λεπτά δημοσιότητας>> αλλά δεν μ΄αφήνουν να αγιάσω, δηλώσεις δημόσιες, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές, που περνούν Σύριζα από τη κοινή λογική χωρίς ποτέ να την ακουμπούν.
Γιατί το γράφω;
Επειδή  όπως διαβάζω βουλευτής της ταλαίπωρης ελληνικής Βουλής,δήλωσε ότι κατέχει τον Τσελεμεντέ του αναρχικού , ρόπαλα και μάσκες ως οικοσκευή και καλεί να τον συλλάβουν, ώστε σαν <<ήρωας>> πλέον να μπορεί να αλιεύσει σίγουρες ψήφους ( η ερμηνεία δική μου).

Και τούτος  επίσης κατά τη γνώμη μου περνά σύριζα από την απλή στοιχειώδη σκέψη, ότι δεν κάνουμε δηλώσεις που όχι μόνο θα ανεβάσουν δημοσκοπικά το αντίθετο από  αυτόν πολιτικό άκρο, αλλά θα κάνουν και τις πράξεις εκείνων να φαίνονται τελικά, λιγότερο χοντροκομμένες και  απαράδεκτες αφού θα αντισταθμίζονται από τις αντίθετες με αυτούς, αλλά επίσης ακραίες απόψεις.

Ναί,!!! αλλά ενώ σχεδόν κανένας δεν τον ήξερε από το πλατύ κοινό, τώρα  που κατ΄αυτόν τουλάχιστον,<<ηρωποιήθηκε>> τον έμαθε όλη η ελληνική επικράτεια.
Ζηλώσας τη δόξα Τατσόπουλου και Σκουρλέτη, παλεύει και αυτός για τα δικά του 15 λεπτά δημοσιότητας.
Το τι θα καταφέρει τελικά  είμαι βέβαιη ότι θα του το <<πούνε>> και εκείνου και εμένα,( που απέχω μακράν από το να είμαι αλάνθαστη στη κρίση μου,) οι επόμενες δημοσκοπήσεις.

Δημόσιος όρκος μου, μεγάλο λόγο λέω, αλλά ορκίζομαι ότι δεν θα αναφερθώ στον Άντυ Γουόρχολ, τουλάχιστον για μια εβδομάδα.
 

Άλλη για Σκόπια μίλησε και άλλη για τη Σμύρνη
και οι <<συνιστώσες>> ερωτούν, αύριο τι θα γίνει;

Περί ροπάλων, κονταριών και άλλων φαιδρών, όπως οι <<μασκούλες>> του εκπροσώπου τύπου των 12 Συνιστωσών.

Από τις οποίες <<συνιστώσες>> μια δωδεκάδα ζωή νάχουν, εγώ  <<λατρεύω>> εκείνη που λέγεται Κόκκινη Ρόζα,υποθέτω, μάλλον από τη Ρόζα Λουξέμπουργκ,   και εξηγώ πάραυτα το γιατί.
Επειδή οι πιό πολλές άλλες από τις  προαναφερόμενες, αυτοχαρακτηρίζονται με τα  αρχικά γράμματα,του ονόματος τους,μόνο που πρέπει να έχεις υπηρετήσει ως κωδικογράφος για να καταλάβεις πώς λέγονται ολογράφως.
Π.χ.  ΑΚΟΑ,  ΚΟΕ,  ΚΕΔΑ,  ΔΕΑ,  ΑΠΟ, κ.λ.π.
Ενώ και κόκκινο και γυναικείο όνομα έ!!! όσο νάναι έχουν μια γοητεία.
Μια <<γοητεία>> και να μου συγχωρεθεί η απόπειρα χιούμορ, με τις συνιστώσες, αλλά συναγωνίζομαι, κι΄εγώ τις δηλώσεις για τις <<μασκούλες>> του δικού τους εκπροσώπου τύπου, που ζήλωσε ως φαίνεται τη δόξα Τατσόπουλου, που είχε  πρόσφατα τονίσει ότι έχει ξεπετάξει ερωτικά τη μισή Αθήνα αφήνοντας εμφανώς θλιμένη την υπόλοιπη μισή.
Αθάνατε Άντυ Γουώρχολ και τα περίφημα <<15 λεπτά δημοσιότητας>> που είχες πεί, ότι όλοι ποθούν να έχουν, το πόσο δίκιο είχες το δείχνουν παρόμοιες δηλώσεις που χαρακτηρίζουν τα 1500 άδεια μπουκάλια, που βρέθηκαν στο κτίριο της ΑΣΟΕ, ως υλικό για ανακύκλωση και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες <<μασκούλες>>, για τα μπιτόνια βενζίνης δεν άκουσα δήλωση, αλλά δεν πειράζει, κάνει και κρύο τώρα ίσως είναι για εντριβές για τα κρυολογήματα..
Ερώτηση:
Καλά μου παιδιά επειδή και εγώ είμαι φανατική της ανακύκλωσης, να σας στείλω  πολλά (όχι 1500, βέβαια) άδεια βαζάκια μαρμελάδας,που έχω,  βολεύουν; Σόρυ ,αλλά άδεια μπουκάλια δεν έχω και μάλιστα γιάλινα, που είναι ιδανικά βέβαια για να φτιάχνεις καφτερά ποτά, άλλοι τα λένε και τύπου Μολότωφ. 

Εορτολόγιο  της Τετάρτης 2ας Ιανουαρίου 2013
Πάπα  Σιλβέστρου εκ Ρώμης.
Πατριάρχου Κοσμά εκ Κωνσταντινουπόλεως
Θεαγένους  ιερομάρτυρος

Εορτάζουν επίσης:
Πίεση η μεγίστη  εκ χοληστερίνης
Ζάχαρον το επίφοβον εκ  τριγλυκεριδίων

Αχ τι να πω και τι να γράψω, στ΄αλήθεια δεν ξέρω. Πάνω που  διάβαζα το δεύτερον κατά σειρά εορτολόγιο,που παραθέτω και σε σας προς γνώση και συμμόρφωση όλων και το οποίο το γιορτάζουμε πολλοί από μας με μαύρη στεναχώρια αν δεν βγούνε καλές οι ιατρικές εξετάσεις μας, νάτο το Ίντερνετ, που πάει να φέρει τα πάνω κάτω με τα αποτελέσματα των νέων επιστημονικών ερευνών για τη παχυσαρκία που δημοσιεύει σήμερα.
Ποιά είναι αυτά;
Αυτά που  διακηρύσσουν ότι λίγα κιλά παραπάνω από τη σαγηνευτικά αδύνατη σιλουέτα που όλες ονειρευόμαστε, κάνουν ΚΑΛΟ στην υγεία, τα πολλά κιλά βλάπτουν.
Και ερωτώ εγώ η ελπίζουσα, αφελώς ακόμα σε θαύματα.
Δηλαδή πόσα είναι ακριβώς αυτά τα περίφημα <<λίγα>> παραπάνω κιλά. Πέντε, δέκα, περισσότερα ή λιγότερα;
Και το σπουδαιότερο σε ποιά ζυγαριά;
Επειδή εγώ έχω μια παμπάλαιη πλην πολύ αγαπημένη ζυγαριά (κατ΄οίκον,) που λένε που επειδή δεν τη πετώ μου ανταποδίδει τη καλοσύνη μου, με μια μέτρηση κιλών, θα την έλεγα κάπως επιεική αλλά όχι πλασματική , αυτό το εγγυώμαι.
Είναι όμως και κάτι άλλες ψηφιακές απαίσιες ζυγαριές, που αν κάνει και ανέβεις σε <<δαγκώνουν>>, μετά μανίας με τα κιλά που δείχνουν, τόσο που όταν κατέβεις αντί για αριθμό κιλών βλέπεις μπροστά σου, μέρα μεσημέρι, τις  πανέμορφες ουράνιες Τεταρτίδες,δηλαδή τα Πεφταστέρια, όπως όλοι τις ξέρουμε και τις οποίες, ενημερωτικά σας πληροφορώ ότι θα μπορούμε να βλέπουμε να λάμπουν στον ουρανό κάθε βράδυ όπως πέφτουν πρός τη γή, από χτες μέχρι και το Σάββατο  5 Ιανουαρίου.

Γι΄αυτό σου λέω πάμε, πάμε να φύγουμε από τα ινστιτούτα αδυνατίσματος και να πεισθούμε από τα θέσφατα του Ιντερνετ, που πρίν λεγόταν Άρπανετ.
Αχ τι ταιριαχτό με το <<άρπα>> της φορολογίας.
Αλλού όμως διάβασα ότι ο πρόγονος αυτός λεγόταν Άστρανετ επίσης πολύ ταιριαχτό με τόσα αστέρια που αστραποβολούν και θαμπώνουν το μυαλό μου,ασταμάτητα με αυτή την ιστορία της μονίμως  επαναλαμβανόμενης απόφασης<< πρέπει να κάνω δίαιτα>>.
Μόνη μου ελπίδα για να κατέβω στα πενήντα κιλά, το μνημόνιο και αυστηρή δίαιτα  σε όλα που θα μας επιβάλλει στα σίγουρα, όπως λένε όσοι το διάβασαν.
Άντε και του χρόνου τέτοια μέρα, να γιορτάσουμε  των Αποστεομένων και πολύ αδυνάτων Οσιομάρτυρων εκ του Μνημονίου του Τρίτου , όπου βέβαια οσιομάρτυρες θα είμαστε εμείς. 
 

Καλή χρονιά αγαπητοί μου φίλοι, ευχές από καρδιάς από την ηλιόλουστη και χαμογελαστή λόγω καιρού  Θεσσαλονίκη μας,  

Πάει ο παλιός ο χρόνος ..ας γιορτάσουμε παιδιά...

Ε λοιπόν σύμπασα η ανθρωπότητα, στις πληθυσμιακά
τεράστιες μητροπόλεις της υφηλίου τουλάχιστον, από Σίδνεϋ και  Σανγκάη μέχρι Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Ρίο  γιόρτασαν με ατέλειωτα αστραφτερα πυροτεχνήματα (εκτός Παρισίων) 
και χιλιάδες κόσμου που χόρευε και διασκέδαζε
σε ενα ξέφρενο γιγαντιαίο  παγκόσμιο  <<street party>>
την έλευση του 2013, πού μάλλον θα σηματοδοτούσε και τη πρώτη χρονιά ενός νέου ημερολογίου των Μάγιας,αφού το προηγούμενο τους, όπως είναι πασίγνωστο πλέον, σταματούσε το 2012.
Κατάφεραν πάντως και τρόμαξαν αρκετούς εύπιστους ενώ πρόσφεραν και πεδίο δράσης μέγιστο, σε πονηρούς κολπαδόρους, με τις προφητείες τους, κι΄ας ήρθαν αυτές 2000 χρόνια αργότερα από τότε που είχαν χαραχτεί στα πετρινα ημερολόγια τους. Όλα αυτά όμως είναι ευτυχώς παρελθόν.
Σήμερα γυρίζουμε ολοταχώς στα χαρούμενα και ευχάριστα γεγονότα, όπως ο μεγάλος χορός στα ανάκτορα της Βιέννης, που γέμισε από νέα ζευγάρια, (οι περισσότεροι τουρίστες) που φορώντας  μακριές αέρινες πάνλευκες τουαλέτες οι γυναίκες και φράκο οι άνδρες στροβιλλίστηκαν όλο το βράδυ στους μελωδικότατους ήχους των βιεννέζικων βάλς, στην απαστράπτουσα και μεγαλοπρεπή  Αίθουσα  Χορού του παλατιού.
Έζησαν το όνειρο έστω και για μια βραδιά,μια βραδιά που θα τους συνοδεύει σαν γοητευτική ανάμνηση σε όλη τους τη μετέπειτα ζωή.
Στα δικά μας τώρα, σκούρα τα πράγματα για τις κυρίες αλλά και πολλούς κυρίους που επιδιδόταν στο ευγενές σπόρ της απόκρυψης της αληθινής τους ηλικίας. Τώρα αντί να κόβουν θα προσθέτουν χρόνια, αφού <<ανέβηκαν>> τα όρια για την  απόκτηση της περιπόθητης πλέον σύνταξης και εφάπαξ.
Ε καλά, αν όσα έκρυβαν τόσο καιρό τα προσθέσουν τώρα θα έχουν όχι απλά περάσει άνετα το επιθυμητό όριο αλλά ίσως πολλοί  θα του <<ρίχνουν>> και μια δεκαετία επιπλέον.
Γι΄αυτό συμβουλεύω και τις νέες γενιές, πάντα στα κρυφά
να κρατούν,  <<καβάντσα>> μερικά χρόνια,από την ηλικία τους για να τα χρησιμοποιήσουν αργότερα , όπου χρειαστεί.
Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον.

Καλή και ευτυχισμένη χρονιά, πολλές και ειλικρινείς οι ευχές μου σε όλους σας και μακάρι να πραγματοποιηθούν όσα ο καθένας μας επιθυμεί. .