Η μύτη του Πινόκιο μεγάλώνει με τα ψέμματα

Ενώ η μύτη ενος Άγγλου, μεγαλώνει στ΄αλήθεια.

Καλά  λένε, ότι η ενασχόληση με τα μπλόγκ, είναι εξάρτηση.
Απεδείχθει περίτρανα και στη δική μου περίπτωση.

Ενώ έβλεπα με  ιδιαίτερη προσήλωση, (όπως ήθελα να πιστεύω) τις <<Συνομωσίες Εξουσίας>> κάνοντας ταυτόχρονα βαρύγδουπες σκέψεις του στύλ, <<οι πολιτικοί και στο Βορρά -γράφε Δανία_ και στο Νότο της Ευρώπης -γράφε Ελλάδα- κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα , τα ίδια λάθη και τα ίδια σφάλματα>> το μυαλό μου κατά βάθος, είχε κολλήσει στο <<κόλλημα >> από το μπλόγκ μου και αναρωτιόμουν τι έκανα πάλι λάθος.

Το <<πάλι>> ας θεωρηθεί ότι είναι επιεικής έκφραση αυτοεπίπληξης.
Αυτό ήταν.
Μόλις τελείωσε το σίριαλ, όρμηξα ξανά στο γραφείο μου και στην απέλπιδα προσπάθεια  μου να καθυποτάξω το κομπιούτερ μου.

Αν το θεωρείτε παιχνιδάκι, σας καλώ να γράφετε εσείς, εφεξής.

Τώρα για το θαύμα για το οποίο είχα αρχίσει να γράφω.

Για να θεραπεύσουν έναν ασθενή  από τον οποίο αφαιρέθηκε η μύτη του (ή μέρος αυτής) λόγω καρκίνου, οι γιατροί ξεκίνησαν μία πειραματική θεραπεία, ανάπλασης της μύτης του από δικά του βλαστοκύτταρα, ενώ το όλο υπό ανάπλαση σύμπλεγμα ιστών και βλαστοκυττάρων το <<φώλιασαν>> κάτω από το μπράτσο του, όπου και μεγαλώνει χιλιοστό με χιλιοστό κάθε μέρα,τρεφόμενο από τον οργανισμό του, μέχρι του επιθυμητού μεγέθους, οπότε θα αφαιρεθεί από τη σάρκινη κρύπτη του και θα  συγκολληθεί στο πρόσωπο του, χωρίς κίνδυνο απόρριψης, αφού θα έχει φτιαχτεί από τόν ίδιο.

Θα το εξομολογηθώ δεν αντέχω.
Για να κάνω κάτι τέτοια θαύματα ήθελα να γίνω και εγώ γιατρός.
Τώρα που δεν έγινα, τί μου απομένει;
Το μόνο που μου απομένει και μπορώ να κάνω.
Να γράψω το επόμενο μυθιστόρημα μου με ήρωες γιατρούς,καλούς και κακούς αντάμα.