" Άγνωστο Πρόσωπο" της Κάτιας

Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί και χαρές μεγάλες...

Αληθινά φίλες και φίλοι του blog , σήμερα ένιωσα μια μεγάλη χαρά διαβάζοντας ότι η Μυρτώ το 15χρονο όμορφο κορίτσι που χτυπήθηκε τόσο βάναυσα από το ανθρωπόμορφο τέρας-βιαστή της,το καλοκαίρι στη Πάρο έκανε έστω και υποβασταζόμενη, τα πρώτα της δύο-τρία βήματα , προς την φυσιολογική ζωή,που την περιμένει για να την ξαναγκαλιάσει.
Βέβαια έχει μπροστά της ακόμα ένα μακρύ διάστημα, υπομονής και επιμονής,με επώδυνες θεραπείες για ξαναβρεί την υγεία της και να μπορέσει να 
επανενταχθεί και πάλι στους καθημερινούς ρυθμούς μιας φυσιολογικής ζωής.

Όμως έζησε, και αυτό είναι το πιο σημαντικό το πιο σπουδαίο και πιο ψυχολυτρωτικό για όλους μας, που παρακολουθούσαμε από μακριά τον γολγοθά της ίδιας και των γονιών της που τον ανέβαιναν και τον βίωναν, λεπτό το λεπτό τόσους μήνες κάθε μέρα.
Ένα εύχομαι μόνο ολόψυχα, η κοτρόνα με την οποία με τόση μανία τη χτύπησε ο μιερός βασανιστής της, μαζί με τα άλλα τραύματα να έχει εξαλείψει από τη μνήμη της όλη αυτή την απάνθρωπη δοκιμασία που υπέστει.

Κ αργότερα να ευχαριστήσει τον καλό Θεό, που την προστάτευσε και δεν είχε το φριχτό θάνατο της νέας και εξίσου όμορφης Ζωής από την Ξάνθη .
Στην Αμερική και σε πολλές άλλες χώρες, ο βιασμός και η απαγωγή μικρών παιδιών τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών.
Στην Ελλάδα, αυτές τις τρομερές βαναυσότητες τις καταδικάζουμε με λίγα χρόνια φυλάκιση,με τον τρομαχτικό κίνδυνο, αυτά τα  κατ΄όνομα μόνο ανθρώπινα τέρατα, να βγούνε και να ξανακάνουν τα ίδια και σε άλλα ανύποπτα νεαρά κορίτσια;