Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Δεν θέλω να πεθάνω, μην μ΄αφήσετε να πεθάνω,ήταν τα τελευταία λόγια του Τσάβεζ, και απέδειξαν ότι μπροστά στο τρομερό μυστήριο του θανάτου που λέει και η εκκλησία μας, ηγέτες και απλοί άνθρωποι, στεκόμαστε γεμάτοι αγωνία,
 εμφορούμενοι από  τον ίδιο φόβο, για το επέκεινα άγνωστο, που μας αναμένει. 

Αντίθετα, στον Έβρο ένα νέο παιδί, μόλις 19 χρόνων, <πήγε> μόνος του να συναντήσει το μετά θάνατο άγνωστο, αυτοπυροβολούμενος με ένα φλομπέρ, κατευθείαν στο κεφάλι. Αναπάντητα τα ερωτήματα αυτής της τραγικής πράξης και για εκείνον και γιά την οικογένεια του, αλλά και για όλη την ελληνική κοινωνία, που θρηνεί το τελείωμα μιας ζωής, τόσο μα τόσο πρόωρα.
Προσοχή στα παιδιά μας, και αυτοί που έχουμε και αυτοί που δεν έχουμε αλλά πρέπει να θεωρούμε όλα τα Ελληνόπουλα σαν δικά μας παιδιά.

Ιδιαίτερα θλιμένο το σημερινό μου σημείωμα και επαυξάνεται η θλίψη, παρακολουθώντας τα διάφορα βίντεο, από πολλές λήψεις των συγκρούσεων στις Σκουριές Χαλκιδικής, που απειλούν να μετατρέψουν ένα τόπο, γεμάτο από δώρα Θεού, με θαυμάσιες παραλίες αλλά και πλούσιο υπέδαφος, σε κρανίου τόπο, όπου πολύ φοβάμαι ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξουν εκτός από τις συμπλόκες και τραυματισμοί, νέων και παιδιών. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου