Κι' εγώ γράφω. Αυτά τα παιδικά ματάκια που μας κοιτάζουν (όλους τους ενήλικες απανταχού της γής) με τόσο φόβο και απορία πάνω από τα αλεξίσφαιρα σακίδια που κρατούν, θάπρεπε να είναι γελαστά, ξένοιαστα και το μόνο που να έκρυβαν να ήταν η διάθεση για αθώες παιδιάστικες σκανταλιές.
Πόσο εύκολα καταστρέφεται η μία γενιά μετά την άλλη, με όπλο το τρόμο για ένα επικίνδυνο αύριο γεμάτο από θάνατο, που σκορπούν ανεξήγητα όλο και περισσότεροι, παιδιά-δολοφόνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου